Het ultieme.

Het keren van een tij, wat in mijn woorden uitgelegd kan worden,kan schuiven naar een veld, die als een naakt geheel bekeken kan worden .Beschiktbaar blijft dat als ik spreek een hele andere dialoog verschijnt.Dan moet gapen tergelijkertijd  een ontspanning kan voelen en ook merk dat in het spreken niet is te vergelijken als ik schrijf.Wonderlijk om te kunnen ontdekken dat de verzadiging die het heeft,nergens uit hoeft te trekken,maar dat ik kan beleven mijn eigen stem.Mijn" lieve schat" laat praten in wat het is, dat in het beleven van eigen stem mij gelijk in een stilte kan zetten.Zachtjes meewieg in wat het zegt,in het willen ontdekken, dat het verschil die ik voel, zo bereikbaar is  geworden om beiden te gaan doen.Beiden te omarmen,mijn schrijven in een ander daglicht zet, mijn spreken nu voor mijzelf wil houden en als een privlegé wil gaan zien.
Het is het ultieme van het kunnen beleven,dat mijn schrijven mij brengt naar het kunnen spreken met mijzelf.Ik hoor mijn klank hoe zuiver het is gaan klinken,hoe volmaakt de trilling die ik voel, zo overweldigend kan bezinken en daar mijn eigen energie naar stromen kan.Heel mijn lijf kan reageren op de toon die ik heb gezet,mij helemaal niet terug hoeft te trekken,maar juist nog meer te vertellen heb.Van elke stilte die kan komen mij bewust van ben dat door mijn stem te kunnen gebruiken de kracht kan voelen van mijzelf.In de uitingen die ik geef ,terwijl als ik schrijf er een kleine afstand kan worden gecreëerd, maar in mijn spreken de directe ontmoeting voel. Als ik het hardop aan mijzelf overlees, het net zoveel kan doen, als dat ik direct zou spreken met mijzelf.De omweg die ik heb genomen,veel meer tijd het beslag heeft gehad en moet lachen in wat mij is overkomen, dat in mijn schrijven veel is gezegd,maar zodra ik spreek alleen maar kan ervaren wie ik werkelijk ben.Dan voelt de omarming die ik geef, de intensie heeft, dat de stilte in een lachend geheel, mij dit besef heeft gegeven, dat wat ik deel in mijn spreken als een blij kind zelf wil behouden.Maar dat mijn schrijven mijn maatje is geworden,mijn andere helft van spreken!Mijn inziens op de juiste wijze nu kan benaderen en ik blij ben met iedere keuze die ik kan maken.