Blinde Vlek.

Ik heb nog even gekeken naar een felle klank, die voor mij in het hard zijn van het verblijf , zoveel kan vertellen dat ik opgelucht naar mijn eigen gevoeligheid  kan kijken dat ik zo anders ben.Om niets te overschreeuwen,dan alleen het besef, dat ik mijn eigen kaarten trek en zonder het te willen, mijn liefde voor mijn taal, weet op te tillen naar weer een ander gebied .Waarin mijn blinde vlek , aan mijzelf kan laten zien , dat de mogelijkheid die er is, in het verdriet die ik kan voelen, alsnog mij laat zien hoe een blinde vlek kan werken.Als ik het zo bekijk, waarin geen liefdevolle klank is te voelen,waar het wijzen naar de ander terug kan komen in eigen isolement .Omdat de overtuiging die er is, een hardere vorm heeft aangenomen , misschien wel onbedoeld juist de ander in een afstand zet.Ik kan het mij niet voorstellen, dat wannneer iemand zo spreekt,vanuit waarschijnlijk een passie,ook werkelijk naar zichzelf  aan het luisteren is.Of alleen de confrontatie naar de ander als een frustratie  neer wordt gezet.Ik blijf dit ervaren dat een blinde vlek voor mij nu duidelijk wordt.Ik hoef niet te schelden om andere te betrekken in wat is ontdekt, in het kunnen luisteren naar jezelf,in het mogen omarmen je eigen naam,het eigen weten dat jou eigen taal bestaat.Maar dat het verschil nu is te merken, als ik even heb geluisterd in wat ik al jaren heb gehoord, nu in afstand weet te ontvangen en mij wend, naar mijn eigen bevrijding die er voor zorgt,dat mijn bescherming op tijd heb gevolgd,op tijd heeft laten weten dat wat de ander had gewild, ik nu terug kan geven in ieder moment van de blinde vlek. Die nu open is getrokken terwijl ik met mijzelf spreek.Maar  nu ook weet, dat het beter is te voelen en niet meer deel op een kanaal.Omdat het voeden naar mijzelf daar ging verloren en kon ervaren dat ik  daarin de ander  aan het voeden was, in de schoonheid van mijn eigen delen.Ik ben van niemand en hoor nergens bij,ik ben benaderd in mijn gevoelige kanten,in wat een ander denkt te zijn en ik daar niets aan wil veranderen.Dan alleen te staan voor mijzelf en niemand iets wil leren,maar dat ik weet, wat eigen taal kan betekenen zoals ik schrijf,zoals ik aan mijzelf kan laten weten, wat een blinde vlek kan doen.Het maakt je razend en geeft je het gevoel dat in een duiden eigenlijk niets kan ontstaan,dan de verbetering in eigen taal,dan te zweven boven een vulkaan en geen erg in hebt, dat juist in eigen ontstaan daar de openheid ligt van eigen taal.
Een blinde vlek trekt door alles heen en laat verliezen als ooit voorheen,laat de dingen stollen net zolang, totdat met opgezwollen aders er dan iets knapt,en dan kan voelen hoe het is om zo'n blinde vlek te hebben.Dan te dalen in het lichaam wat je hebt,in alles wat je dacht te proeven, met de ijdele hoop dat de kennis die je hebt meer dan genoeg is geworden, om alleen aan jezelf te vertellen, dat wat er kan ontstaan en niets hoeft te bewaren,alle filmpjes heb weggehaald, waarin ik liet proeven wat stilte  kan zijn, als het volstaat om te erkennen dat mijn blinde vlek daarin is ontstaan.
Ik loop als een kievit te pareren over mijn eigen terrein,ik maak het geluid van spreken in een onbetaald verzegeld ervaren,dat ik alsnog mijzelf kan zijn, in het delen en niet wil spreken over een ander,maar gewoon mijn taal gebruik, dan mijn stem laat horen waar de lucht wat zachter is geworden en mijn ijdele hoop is gaan veranderen hoe het werkelijk voelt om alleen te zijn.Om te weten dat wat ik vertel gericht aanmijzelf, mij altijd in een mooie energie kan zetten,in het ervaren dat het zo is en het mij altijd zal blijven vullen. Ook al is de blinde vlek misschien de druppel van het kunnen zien, dat het menselijk durven zijn in alles wat het diend, intens verbonden, dat er geen regels zijn in het verblijven van eigen taal,van eigen ontstaan die ik iedere dag blijf ervaren,ook al gebruik ik werkelijk mijn eigen klank en naam ,dat in feite niemand kan bepalen hoe ik mij voel.Hoe het is om een blinde vlek te hebben en daarmee deal,daarmee mijn eigen weg kan bepalen in wat een ander niet kan zien.In het begeven zoals het komt en niet wil trekken aan een dood paard,maar vanuit mijn eigen taal kan laten weten, dat blinde vlekken kunnen ontstaan in het ontregelen van mijn eigen verstaan.