Niemandsland.

Niemandsland is de uitdrukking die ik nu gebruik,die ik laat drukken op een vel papier,op elk moment van mijn schrijven het er toe doet, in wat er is beschreven, mijn aandacht heeft gekregen en vanaf de volgende maand of misschien al morgen, mij terug kan trekken uit een geheel,dat in alles wat ik heb ondervonden, het mij nog weinig geeft,  of het heeft geholpen in het laten zien.Dat wat vanuit mijn ondervinden is gebleken ik terug aan het komen ben en in het benaderen vanuit mijn liefdevol blik, in  het kunnen luisteren naar wat andere , ik nu in een ander voetlicht sta.Waarin ik kan overzien wat alleen voor mij belangrijk blijft om te delen,om te blijven zien dat wat ik heb geleerd in al die jaren van mijn schrijvend beleven, een knoop door zal hakken in wat ik voel en  iets anders van plan ben om in het delen wat ik tot nu toe steeds heb gedaan.
Vanuit het niemands land te spreken, dan alleen in wat ik dacht te doen, nu uit mijn zicht is verdwenen,in wat er over is gebleven om te blijven schrijven en  meer past,vanuit een stukje verleden die ik heb moeten zien , maar ook weer achter weet te laten.Zelfs niet hoeft te wennen in wat er is gebeurd,waarin ik mij opzij heb laten duwen in de handeling die ik heb gevoeld. Dan nu ook  heb besloten,wat mij is overkomen, dat ook nooit meer te laten gebeuren. Ik heb veel te lang geluisterd in de beweringen die werden beweerd,en nooit echt heb gekeken wat ik zelf nodig had.Totdat ik mij eigen talenten ging ontdekken en ineens zag, dat door mijn schrijvend beleven daar mijn eigen kern ook ligt, waarin heb geleerd vanuit mijn vorige stukken van schrijven,dat  wat ik heb laten zien, genoeg is geweest om daar bij te blijven.Voor mij heeft het alleen maar zin, in het verblijven zoals ik schrijf.Geen verwachtingen meer te hebben dan alleen het plezier in wat het geeft om mij zo te kunnen uiten.Om te blijven ervaren in wat ik schrijf, dan kan blijven genieten,kan blijven staan en mij volledig over zou kunen geven aan mijn eigen ontstaan.En dan het niemands land kan verlaten,met opgeheven hoofd en tegen mijzelf kan zeggen, dat wat ik heb beleeft, als een oude herinnering kan blijven zien. Een  eigen ontluiken neer wist te zetten, zoals ik ben gaan geloven dat in het ontstaan van al mijn schrijven, ik dat zeker nog blijf doen.Maar  voel de verandering wanneer ik kan beleven wat dit vele schrijven voor mij heeft gedaan.Nu op eigen benen ben gaan staan en mij terug heb getrokken waar ik eerder over schreef. En nu ook weet dat ik het alleen aan mijzelf verplicht ben, om echt te durven zien dat mijn ontvouwen alleen mij heeft gediend op een mooie manier.Op een manier die ik zelf heb ontdekt in het creëren, wat ik heb laten zien, nu de mooiste plek ook verdiend en dat  nu ook zal krijgen.💐  💐  💐  💐  💐  💐  💐  ....