Dit is van mij.

Ik werd vanochtend heel vroeg wakker,waarin ik kon ervaren met de vraag wat is van mij of van de ander.Wat is mijn drive om te willen blijven schrijven?Wat heeft mij ertoe gezet om te blijven ervaren terwijl ik schrijf?Voor mij de dingen zo duidelijk worden en mij heeft doen kijken vanuit een zelf gerealiseerd vermogen.Vanuit hetgeen mij altijd dacht te vullen,maar sinds een aantal dagen ik ook anders wakker kan worden,eigenlijk steeds meer kan voelen dat in het ontstaan, met zoveel woorden, vanuit een eigen belang, ik mij afvroeg of het vermogen die ik heb, nu ook durf te erkennen,nu durf te zien  dat het van mij is en van niemand anders.Dat het schrijven wat ik doe zo volkomen van mij is,zo volkomen oprecht,zo vanuit mijn hart beschreven,waarvan ik weet hoe gevoelig ik kan zijn,hoe de opmerkingen van  andere,dat ik vaak veel te lief ben geweest,veel te open en heb kunnen begrijpen,dat in de stroom van de zelfrealisatie ik mij niets meer afvraag.Om te doen wat ik wil en aan mijzelf wil laten zien, dat de energie die mij vult zo zuiver blijkt te zijn ,door te kunnen scheidden in wat er wordt gezegd.Het niet meer persoonlijk willen nemen,het bij de ander kan laten,mijn eigen weg te bepalen. Terwijl het soms geen keuze was,dat wat van mij is, zo vaak  was ondergesneeuwd,wat ik nu steeds meer kan proeven,wat van mij is of van de ander.De ervaring die ik nu heb, om het te willen delen, om de ervaringen die ik heb,mij niet meer hoeft te bevrijden,mij niet meer als een zonderling hoeft te voelen. Maar in een diepe buiging kan bemerken dat ik wil kijken wat werkelijk mijn waarheid is.Soms ben ik te groot voor een laken en te klein voor een servet.Soms voel ik mij geweldig in wat ik heb gezegd,soms zo aangeslagen in wat ik mijzelf vertel,omdat ik uiteindelijk kan ondervinden, wat ik werkelijk wil voelen wat van mij is en niet door een ander is ingesteld.Dat kan ik wel zien in mijn vele schrijven,dat daar ook een beinvloeding in zit,dat de weg die ik nu bewandel steeds iets anders vraagt,steeds iets anders kan laten zien, dat in het gebeuren waar ik in verblijf,geen goedkeuring meer hoeft te hebben,geen bevestiging in wat ik schrijf.Maar te ondervinden dat de reis die ik maak, niets meer heeft te maken in het luisteren naar de ander.Maar alleen in mijn schrijven iets mag ontstaan,daar mijn kwaliteit van delen ligt,van geven aan de ander die het kan lezen,en maar moet kijken wat men ermee doet.Wat van mij is, is zo zuiver en precies op de graad,die al meters vooruit loopt en aan niemand ook vraagt om mij te kunnen begrijpen.Omdat ik bezig ben in het kijken wat van mij is en niet van de ander.Omdat ik mijn eigen wijsheid in een wonder heb gezet,in het leven wat ik vertel en kan gaan begrijpen dat dit echt van mij is en van niemand anders.Wat van mij is ligt te glinsteren als een diamant en ik bezig ben in het ervaren wat ik kan,mij niet meer bezig hou met de ander,omdat ik nu weet, dat niets is wat het lijkt,niets is te vergelijken met elkander,maar gewoon door te blijven gaan wat van mij is.Wat veel heeft doorstaan,wat veel heeft gewogen en nu heb omgebogen in wat ik van mijzelf versta.
Het kaft van het koren heb moeten scheiden,het gemiddelde in wat ik zag, nu aan mij voorbij laat glijden,en blijf koesteren in wat ik schrijf. Blijft zoals het is, met geen enkele droom heeft te maken,geen enkele beslissing die ik neem ,maar wel kan voelen dat het is van mij,en van niemand anders.Van geen enkeling die mij nog verteld hoe het zou moeten gaan,maar gewoon kan blijven met mijzelf, in hoe het kan gaan in weer een volgende ontmoeting.