Met de helm geboren.

Ik hoor wel eens zeggen dat diegene die met de helm op is geboren een heel ander leven heeft,die zichzelf kan lezen,maar  ook in staat kan zijn om de ander te kunnen lezen. Vanuit een energie,die kan ontstaan en soms wel eens over kan worden genomen in wat er speelt, om te zien waar de blokkades ook liggen, door  over te spreken ,ernaar te kijken,te laten gebeuren wat  de aandacht vraagt.Wat men was vergeten dat in het duisteren de nis vaak ontbreekt,en met een helm op een bescherming kan voelen,zeker in het delen naar mijzelf.De gevoeligheid die het kan hebben is altijd zo geweest.Maar heb in feite nooit geleerd om dat goed te hanteren,en heb mijzelf geleerd om dat te doen,waarin mijn kwaliteit van schrijven is verschoven naar alle details die ik laat zien. Terwijl  als ik schrijf,dan echt kan voelen hoe het is, om mijn wezenlijke bestemming in het laten zien, uiteindelijk haar eigen functie heeft.Waarin het ervaren van het lezen de voorkeur heeft,waarin een abnormale stilte nog niets zegt, dat als ik met de helm ben geboren, nu ook zie waarom ik het altijd prettig vind,zoals het rijden op mijn scooter, ook een helm nodig is en als ik het opdoe altijd kan beseffen dat ik met een dubbele helm aan het rijden ben.Moet zo lachen in wat ik zeg,en maak er een grapje van,maar weet heel zeker dat mijn kwaliteit van schrijven en ervaren hiermee heeft te maken.Het open durven staan voor mijzelf en dan kan proeven hoe mijn energie in het vertellen heel veel open kan scheuren.Mij veel kan laten zien,niet er in blijft hangen ,maar het zich verhoudt tot waar ik ben.Daar waar mijn stilte mij weet te begroeten,waar mijn momenten die ik beschrijf, eigenlijk heel bijzonder  zijn. Om op deze manier iets te laten ontstaan.Iets te vertellen waar ik veel te zuinig mee ben omgegaan.Wat ik op de achtergrond had willen zetten,wat ik niet meer belangrijk vond om dat te gaan vertellen.Dat er mensen zijn die met de helm op zijn geboren,dat wil zeggen dat zij open kunnen staan voor hemel en aarde voor de ander speciaal en zeker voor mijzelf. om te kunnen vertellen, dat wat ik ervaar met mijzelf,ook in andere kan laten zien.Maar ben er veel te bescheiden in geweest,maar nu ik de regie in eigen handen heb genomen,mijzelf dan lees en dat wat naar buiten wil komen,misschien wel nooit binnen is geweest,maar de aandacht waar het naar toe gaat  nu wil volgen. In de reeks van de helm die ik kan hebben,eigenlijk nog nooit zo duidelijk is zoals nu en mij er niet (meer) voor schaam,dat met een helm op in feite ik meer kan zien, dan het mij is gegeven in de tijd dat ik schrijf en kan spreken,geen klank hoeft te overstemmen, dan alleen het gelijk te durven voelen in wat ik schrijf. Altijd mijzelf ook de kans heb gegeven in deze mooie reis,in de ontmoeting die ik zet, dat mijn overtuigingen die ik heb ,gekoesterd kan blijven in de dagen dat ik schrijf.In de dagen dat ik blijf ervaren wat mijn stilte kan doen,wat eerzucht kan betekenen,wat echte schoonheid is, en vaak door mijn stilte ik mijn helm kan voelen terwijl ik spreek.Er niets anders van kan maken als ik mijzelf weer lees en kan lachen om mijzelf,om de dingen die ik beschrijf,om de moed  te kunnen verzamelen en het bij mij blijft.Zoals het lichaam wat ik heb,in de stem die ik gebruik,mijn handen te gebruiken, mijn voeten mij blijven dragen,mijn hoofd soms een helm draagt, maar nu ook kan zeggen dat het een mooie functie heeft, in het ontvouwen van dit moment,dat er in feite niets in mijn hoofd ook zit,maar door mijn handelingen dit kan ontstaan.