Milde stemming.

Als ik kan luisteren en schrijven,in de handelingen die ik zet,soms door een overweldigende stilte, bijna niets meer zegt,dan de overprikkeling zou kunnen komen,de radio wat zachter zet,waarin het geluid in wat ik hoor veel te luidruchtig blijkt te zijn en ik merk dat in het terug trekken wat ik heb gedaan,toch heeft te maken met mijn gevoeligheid in het luisteren. Hoe het zich verhoudt hoe het bij mij binnen kan komen,hoe de gewenning die ik heb, zo fragiel is meegelopen, mij heeft zien staan,dat als ik kan schrijven en lezen,als ik kan spreken met zachte stem,als ik zie hoe de zon haar best doet om weer op te komen, door de wolken heen,Ik dan kan kijken naar mijn eigen milde stemming,waarin ik nu vertoef.Dan vanuit een stille bewustzijn, niets meer kan herhalen,maar kan verschijnen in het woord wat ik zet,waar de vrijheid die ik voel, zo meervoudig kan ontstaan,zo van verre is gekomen en het aan mij is om het te omarmen, om er volledig voor te gaan.Om te kunnen bewegen in mijn eigen taal, in de handeling die ik zet,heel stil van binnen er niet meer oplet,hoe ik schrijf of spreek,hoe mijn dag weer is begonnen,hoe de vaart die ik had, nu van mij weg is gelopen, in een wonderlijke rust van een verblijven,dat door mijn schrijvend spreken is ontvouwt.Dat door te ervaren in mijn stilte te kunnen zijn,banden heb verbroken,geen beslissingen meer hoeft te nemen,dan alleen te ervaren hoeveel rust er kan komen in al mijn schrijverij.
In alles wat ik heb willen vertellen,heb willen laten zien,dat de invloed die het kan hebben,zo ongezien als een verlichting kan laten schijnen,dat het geen inhoud meer hoeft te hebben,dat de stenen die zijn verlegd, precies op de goeie plekken terrrecht zijn gekomen.Precies zoals het kan zijn, dat in al mijn schrijvend beleven er nog weinig overblijft, om mij druk te maken,om een stempel te willen zetten in wat het luid,maar nog te meer te gaan genieten in wat ik heb bereikt.En dan de vleugels te kunnen voelen,zich kunnen spreiden over de dingen die zijn gezien,over de tijd die ik heb genomen om te komen waar ik nu ben. Kan buigen naar alles wat ik tot mij heb genomen,de vriendschappen die ik heb gehad,de nieuwe vrienden te verwelkomen,maar nu ook wel weet ,dat het nodig hebben, in wat ik aan mijzelf steeds geef,het aller belangrijkste zal blijven in wat ik deel.In wat zal blijven komen wanneer ik schrijf of spreek,wanneer ik vanuit mijn lieve stilte, mijzelf aan kan blijven kijken en kan zien hoe ontspannen mijn ogen staan,hoe mijn rimpels kunnen vertellen hoe zacht mijn gelaat is geworden. En het zo bijzonder vindt ,om zo op deze manier wat ouder te worden,zo verlicht in wat het kan zijn,maar dat ik wel kan voelen,wat schoonheid kan betekenen,om vanuit liefde te kunnen spreken en schrijvend kan vertellen  over de rust en kalmte .Nergens meer een punt van kan maken, dan alleen te schrijven naar mijzelf...