Blikken of blozen.

De dagen verstrijken vanuit een intimiteit, wat een herfst kan brengen.Zo galant de beweging maakt en blijf ervaren,dat de modem waarin ik sta vanuit mijn stilte wordt beschreven.Heel zachtjes zoals de nacht voorbij is gegaan,zoals ik ben opgestaan en ben gaan wandelen in de regen.Het tikken op mijn jas ook voelde,en zag het druppelen naar beneden,naar de grond, waar de natte bladeren lieten zien dat door de regen al plakkend onder mijn schoenen verdween.en nu al uitkijk naar weer het nieuwe groen.Bezig ben om mij over te geven aan de kou,aan de intimiteit van een mooie reis die ik in mijn natuurlijkheid wil ervaren.Wil gaan zien, de ruimte die ik neem en creëer,dat in de vochtigheid waarin ik zit, iets kan blijven duiden.
De  aanwijzing die het heeft,  door mijn stilte en ontspanning kan blijven zien ,dat niets meer zou kunnen passen,niets meer hetzelfde blijft, dan alleen de verassing te geven terwijl ik schrijf.Terwijl ik weet en toch ook weer niet,terwijl ik lees, hoe heel langzaam ik mij beweeg naar de energie die mij verteld in het voorbij gaan van hetgeen ik nooit had kunnen weten. Hoe de som van intelligentie wordt gemaakt,maar dat ik wel weet te voelen, hoe de ruis nu is verdwenen,en de nalatigheid geen issue meer is, maar een volkomen feit,dat in het schrijven naar mijzelf, de mooiste ontspanning ligt te wachten.Niet zoals voorheen,niet vanuit een gedachte,niet zoals een verwerken verscheen,maar gewoon in dit moment te kunnen zijn.Om te schrijven en te praten wat ik zie in dit moment.Zodat in het ontstaan mij zoveel kan vertellen, dat de bijzonderheid van ondergaan iets anders blikt en terug kan zetten, waar ik al mijn blikken ook laat staan.Een gewerpte blik wil niet zeggen dat ik er achter sta.Een gefronste blik laat weten dat het niet begrepen wordt.Een starende blik doet vermoeden dat het kijken welke blik soms  afwijkt in wat het wil zeggen,dat als ik een blik kan vangen, die omvangrijk had kunnen zijn en kunnen veranderen in misschien een blozend blik, die een schoonheid  kan hebben.Terwijl als ik vanuit mijn zachte blik ook kijk, ineens de situatie zou kunnen veranderen.Dan de volle blik de toegang krijgt en de lege blik kan laten vallen.Kan laten zien hoe de vrolijke blik de voorrang krijgt in al mijn handelen.In alles wat ik kan laten zien in mijn natuurlijk ontvouwen.Een laatste blik een vernieuwing zou kunnen zijn en blikwaardig mijn humor zou kunnen zijn en het  op deze manier kan tonen.Niets is toeval in wat ik schrijf ,dan alleen wat ik kan tonen zonder blikken of blozen.🙇