Sleutel. 🔑 .

Weinige nog weten hoe eenvoudig ik leef, omdat de reizen die ik maak in het creëren, alleen maar nodig heb in wat ik beschrijf.Niet naar andere landen hoef te gaan  omdat ik kan reizen in mijn eigen schrijven en daar de sleutel ligt.Dat in mijn bijzonderheid van schrijven, deuren zou kunnen openen en sommige dicht kan laten, omdat het er niet toe doet.Een sleutel in handen te hebben, zoals een handreiking kan doen, in het geven van een zelfstandigheid,dat in alles wat er om mij heen gebeurd, niets anders kan lijken dan de herhalingen die ik zie.Dat als er niets geleerd wordt vanuit een verleden  in de kringen blijven draaien, in feite weinge nog de sleutel hebben gevonden om hetzelf te kunnen ervaren. Dat wanneer de reis wordt gemaakt,in wat er leeft van binnen,dan alleen gericht te zijn naar de ander.Geen sleutel weten te vinden in het concert die beklijft,  afhankelijk blijft van ieders oordeel.Waarin ik nu weet dat mijn waarheid die ik ken, niets heeft te maken in wat een ander zegd,maar mijn eigen sleutel in handen heb.In iedere deur die ik tegenkom kan steken, rond kan draaien en kan voelen welk een deur voor deze sleutel is bestemd.Het weinig uitmaakt dat in het draaien van een openen en betreden van eigen veld, er iets anders kan ontstaan.Dan wat er jaren  is verteld,het verschi kan maken als je schrijft naar jezelf. Of te blijven groeten,blijven knikken naar de ander, omdat de sleutel die men zou moeten hebben nog niet heeft gepakt.Ik ben zelfs zover gekomen dat mijn eigen schrijven er toe doet.Dan te kunnen bemerken of het nu wordt gelezen of niet, het voor mij uiteindelijk niets meer uitmaakt,omdat ik de sleutel heb.Het is een gunnen naar de ander en daarom post.Maar de belangrijkheid van delen alleen naar mijzelf is gericht.Het is de sleutel die ik heb en laat zien hoe men de eigen sleutel zou kunnen vinden om dit zelf te doen.🔑.