Vliegende schotel.

In het ervaren waar ik over spreek,geen hand kan leggen in wat het leek, om de afstand te nemen terwijl ik spreek en het niets bijzonders bleek te zijn,dan appels met peren te vergelijken,dan te staan in volledig kunnen zijn.Zoals een lach kan vertellen dat alles wat ik nu beschrijf echt is gekomen zoals het voor mij is ontstaan.Ik voel en voed mijn eigen taal waarin ik schrijf.Waar de waarde van vertellen alleen laat zien hoe mijn handen kunnen tikken en ondertussen ook kan zien wat een belichaming kan betekenen.Vanuit het spreken met mijzelf in iedere lading die het heeft en kan krijgen, waarin de blinde vlek geen betekenis meer heeft ,maar mij heb afgezet in het bewegen en erop let dat het mijn eigen invulling is en blijft.Het overgeven in mijn taal in alle beschadigingen die ik heb gehad, nu opgeruimd zijn in een aparte kast en ik niet meer hoeft te kijken of het past.Maar vanuit mijn eigen ervaringen neer kan zetten,waar de belichaming waar ik uit schrijf, zoveel vernieuwing krijgt om te blijven delen.Eerst noemde ik het mijn Zielen-Taal,maar bij nader inzien het uiteindelijk  vanuit mijn belichaming schrijf en het ook zo wil behouden.Het korstje wat eraf is gehaald, voelt wat brozer als daarvoor,en het plekje wat over heb gehouden zo kwetsbaar kan laten zien, dat het menselijk aspect in wat het diend, mij over een streep heeft getrokken om toch te zeggen dat ik schrijf vanuit mijn belichaamde taal.Het is de bezieling die ik voel en als een passie door mijn openstaand creëren, het zicht ook geeft dat in al mijn handelen in wat ik zelf lees, de conclussie kan trekken dat mijn belichaamde taal iets anders zegt als ik dat persoonlijk zou willen.Soms is er een moment dat een besef ineens door kan dringen,door kan slaan en uiteindelijk de weg heeft terug gevonden in het verstaanbaar maken naar mijzelf.Soms een zwevend geheel kan hebben, aan kan raken waarin de stilte die ik ervaar mij meerdere malen kan overrompelen en mij duidelijk maakt dat in de waarheid die ik zie,mij als een vliegende schotel heeft laten zien wat belichaamde taal kan betekenen. In het vooruitzicht die ik kan hebben,die mij draagt dat in het weten in wat ik kan, dat uiteindelijk weet te omarmen. Mijn belichaamde taal mij draagt in elk moment van ervaren,waarin de liefde voor mijn taal laat zien dat in feite voor mij weinig is veranderd dan te weten dat ik vanuit mijn belichaamde taal spreek en schrijf. Waarin ik nu kan benadrukken dat ik het ben, die in de scheiding die er is geweest, nu samen komen als ik lees mijn eigenheid van delen en nu ook zeg, waar het werkelijk om gaat.Ik ben geen kopie van een ander,maar de beleving die ik heb, zelf heb gecreëerd en niets mij nog tegen houdt om de bevestiging die het heeft, alleen kan schitteren als ik mijn aandacht daar naar toe kan brengen.