Explosie.

Mijn explosie in een ervaren, kan ik laten zien, dat in mijn kracht van uiten, ook iets anders kan laten zien.Dat het touw waar ik aan kan trekken en er een marionet kan ontstaan en als slappe poppen tegenover elkaar kan komen te staan. In de stilte die ontgaat, als ik steeds moet luisteren als men over andere praat.Zoveel afleiding in het erkennen, dat waarneer ik vraag hoe het gaat, en niet zit te wachten hoe het met andere zou moeten zijn.De beslommeringen die ontstaan, zoals een vaag beeld kan vertellen,zoals men oppervlakkig kan zijn, in de molen van beleven en niets anders heeft bereikt,dan naar het oosten te wijzen en de klok tien uur slaat, dan nog moet blijken in de tijd dat ik dit deel, niet meer is dan een beleven van mijzelf.Het is mischien een kromme poging in het duiden in wat er speelt, dat mijn onderliggend vermogen in wat het scheelt om de schellen van ieders ogen eraf te pellen, in het laten zien dat mijn vertellen naar mijzelf mij in zoveel duidelijkheid heeft gezet. In mijn kracht van spreken van enkelvoudig zijn, van ook weten dat mijn erkennen naar wie ik ben, de sporen zet van spreken en mij opnieuw laat weten dat waar ik ben, niet in de ontgoocheling nog kan zitten,maar blij te zijn in wie ik ben.
Alle spinnen  de draden laten zien,om bewust te blijven in wat het diend ,zoals het verwrongen beeld aan andere  te laten zien,dat er daarom geen echt contact kan onstaan.Als men vergeet te luisteren naar zichzelf,en alles buiten eigen gebied neerlegt,dan kan er volgens mij alleen maar verwarring ontstaan en niet echt met elkaar in harmonie kunnen leven,omdat het verstaan wat kan ontstaan, geen beleven is ,maar een kopiëren van een ander.Het blijven herhalen in wat ik vertel is de grootse functie die ik gebruik,die mij zonder dat ik het wil, ook doet besluiten om daar integer mee om te gaan.Niemand sluit ik buiten,niemand hoort wat ik zeg,niemand durf te beginnen om te spreken met zichzelf.Dus laat ik nu ook weten dat mijn recht van spreken terrecht is gezegd,terrecht is gekomen in het spreken met mijzelf,in het schrijven op mijn blog en dat iedereen mag weten hoe het komt dat mijn ontvouwen steeds belangrijker wordt in het delen naar mijzelf.De explosie die ik voel en mijn hart laat kloppen,geen angst nog voel in het verbreken van oude gewoontes.In het laten zien dat in het ontdekken van mijn kracht aan mijzelf kan vertellen, dat geen enkele macht in mijn ontvouwen toe kan staan dat willens en wetens, ik het over kan slaan en rechtop mijn eigen taal blijf lezen zoals het is ontstaan.