Morgenstond.

Het is nu heel vroeg in de ochtend en laaf mij zoals gewoon, als in mijn eigen letterkunde ,in mijn vroeg ontwaken en mij uitrek en wat sloom naar buiten kijk, in het ritselen in wat ik hoor en kan zien dat een vogeltje net als ik, wat loop te gapen en dan haar eigen eten zoekt in het pikken op de grond,zodat de wormen denken dat er de regen komt en in het bekje van dat vogeltje verdwijnt,waarin ik gebiologeerd kan kijken wat natuur kan doen.Wat mijn vroeg ontwaken mij kan laten zien om de mooie stilte te kunnen ontvangen en het mij diend om wat zachter te praten om nog milder te zijn in het ontwaken van deze dag.Morgenstond is de ultiemetijd van een nieuwe dag, waarin mijn ontwaken mij heeft gebracht, in dit moment van schrijven.In dit moment waar het lijkt alsof ik een sluier van mijn huid weg kan trekken,van wat ik ervaar, dat buiten mij om in het ontstaan soms even moet zoeken waar het vandaag over gaat.
Het is een blanco gebeuren,zoals de ochtend kan laten zien,het houd niets tegen,het geeft de energie in eigen bewegen en soms kan zien hoe het voelt om met mijzelf te spreken en geen rekening hoef te houden, met wat het geeft in de eenvoud van delen waarin mijn creëren verder wil.Mijn hoofd kan buigen naar wat het wil, in hetgeen voor andere niet is te zien,maar dat het mij dat een mooi gevoel kan geven om te leven zo heel intiem,zo schijnbaar ondoorzichtig,zo mild met veel gevoel, aan mijzelf laat weten hoe de gloed in volle vaart mij zet in een spreken, zodat ik kan voelen dat het daarom gaat.Om het leven te voelen zoals het komt,zoals mijn bewegen in de vroege ochtend wat langzamer wordt,maar dat mijn helder beschrijven in wat ontstaat, niet valt weg te drukken,en net als ik het toe kan staan om te ervaren, dat in het kijken hoe een vlinder van bloem tot bloem kan gaan,hoe de rupsen zich op kunnen winden en naar voren kruipen in de stammen van verstaan,hoe mijn handen te gebruiken in het schrijvend verstaan.Hoe deze morgen ik mij laat gaan in het ontvouwen,waar de kracht van ervaren blijft ontstaan,waar mijn dag mee is begonnen,waar mijn stilte om kan slaan in wat felle woorden ,in de schoonheid die ik ervaar en aan mijn inlevend vermogen, zoals de morgenstond ontstaat, in al wat naar buiten is gekomen,in alles wat ik laat zien, dat ik een flinke hap heb genomen in het kunnnen genieten van dit moment.