Settelen.

Het settelen,in het ontstaan waar de bloemen open zijn gesprongen,waar mijn naam tevoorschijnt komt,waar mijn dappere daden in schoonheid zijn veranderd en mijn weten in een stroom van ervaren, in het genoegen wat ik voel, om mijn taal te bewaren en in een doosje zou willen doen,om eens goed te voelen dat wat ik doe, mijn eigen doel kan treffen, in mijn eigen schoot kan leggen , hoe het zich verhoudt,hoe de waarde in de lijn van ontvouwen, neer kan zetten en zo vaak mijn dag begint , in een ritueel is omgezet in een verblijven wat ik aan mijzelf vertel.
Het zijn mijn eigen woorden in mijn eigen taal,waarin ik mij weet te verliezen,waarin de letters kunnen dansen in het gebeuren van alle kansen, die ik heb gepakt en bijna als een routine  aan kan wijzen, dat de tijd die ik ervoor neem, mij wijzelijk laat weten dat elk blad wat is beschreven, vanuit mijn ontstaan is neergezet.Vanuit een creëren in het ontstaan, dat mijn eigen waarde in letters is beschreven zoals het kan gaan.Zoals de gloed van ontmoeten,zoals mijn stem de klank aan geeft, om te leven in het nu.Het gouden ei wat is gevonden door te spreken met mijzelf,door de tocht van delen, waar geen einde meer aan zit,dan alleen opnieuw beginnen iedere dag,in het moment van schrijven in het verblijven van mijn belichaamde taal.Die doorgaans altijd even blijft hangen, hoe het voelt dat mijn tijd in delen, zo meervoudig is bedoeld,zo vullend als dat het kan zijn,zo stil in mijn bewegen, dat niets is wat het lijkt, dan te weten dat mijn taal naar een toekomst kijkt om te laten exploderen, hoe het kan zijn, om naar mijzelf te schrijven.
Maar het is gesetteld in mijn lijf, in al mijn spreken en ik alleen maar stil kan zijn, om te ervaren dat mijn doorzichtig zijn, iets heeft gevonden, dat ik in elk moment  mijn eigen grenzen heb opgezocht.Mijn eigen onderbouwen nu is uitgelopen naar een stil bevinden,waar geen woord mij nog treft, dan alleen te blijven ervaren in allles wat ik zeg.In alles wat kan ontstaan in het blijven luisteren naar mijn eigen klank en taal.In het weten dat zolangzamerhand mijn liefde voor mijn taal zich heeft gesetteld in mijn eigen  verhaal.In mijn eigen ontvouwen vanuit mijn eigen taal.
Met de eenvoudige reden dat mijn verblijf in mijn schrijven de voortgang zal hebben vanuit een ander perspectief,vanuit het ontdekken dat de vervulling die het heeft, tot een punt is gekomen waarin ik mijn stilte ontmoet, en daar mijn aandacht in zit, om het beleven van eigen taal nu veel gewoner ben gaan vinden,veel bewuster ermee om wil gaan,en zachtjes mijn settelen ervaar in de komende tijd.In wat er nog kan komen , vanuit mijn stilte, dan kan worden neergezet.Kan worden ervaren in mijn doorzichtig kunnen zijn,in mijn vele ontdekken, dat wanneer ik schrijf ,daar mijn talenten liggen,daar mijn passie van bevinden in zit,en mijn schrijvend beleven mij diend in wat ik nodig heb.