Individu.

Het allemaal niet persoonlijk nemen,valt soms omver,door de beschadiging  die ik heb opgelopen en daarover vertel.Mij muisstil heb willen houden in de reeks dat ik schrijf,maar in het loskoppelen van wat weken delen, in de overweldiging die het krijgt,mij soms laat gelden in alles wat ik schrijf.Het niet persoonlijk nemen in wat er wordt gezegd,mij niet laten beinvloeden,maar door kan vloeien in alles wat krom was, recht te kunnen trekken.De beren op de weg als vliegjes kunnen zien,als een uitgestorven eenheid,en mij terug kan fluiten, om te zien dat het menselijk aspect waarin ik wil blijven,waarin het recht van spreken alleen maar duid, om dat te vergeven wat altijd weer tegen mijn borst aan stuit.Tegen een besluit en mij gelukkig durf te voelen, ook al liggen de stukken van het persoonlijk nemen, als een uitdagend gewild project, naar mij te schijnen.Ik het veel te vaak het persoonlijk heb genomen,dan om kan vallen in de beschadiging die het heeft. Om te durven erkennen,dat wat er in mij leeft, kan versterken naar een kant, waarvan ik altijd dacht, dat het genoeg is geweest en kon verlangen naar iets nieuws.Maar inmiddels nu ook weet dat de triggers die er zijn, soms veel te groot kunnen worden, in het geven van een plek,mij op mijn gemak kan voelen en niet meer meega met iedereen.Dan alleen het kunnen delen naar mijzelf en de moed kan voelen om te blijven schrijven in het ontstaan, wat voor mij belangrijker blijft dan te gapen naar een ander.De neiging ook krijgt,om mij aan te passen,om mij te laten overrullen,om uit mijn eigen wijsheid te stappen en te ervaren dat de ander beter is dan ikzelf.Het niet persoonlijk nemen, is het grootste goed wat voorbij kan komen,wat als een sterk gewicht door kan slaan, naar de kant van alle beschadigingen die er zijn ontstaan. Daarin ook kan gaan begrijpen waarom het persoonlijk nemen is ontstaan,en als een beschadigd kind de wereld in kan kijken,dan ook wordt overgeslagen en weg wordt gezet als een uiteindelijk individu.Als een last van weten, dat het gelijke niet bestaat,maar blijft verweven in wat er kan ontstaan, als ik blijf schrijven.Als ik mij als individu neer kan zetten.Het niet belangrijk  maakt wat anderen zeggen,maar voort blijf vloeien in mijn eigen taal,waarschijnlijk op deze manier de dingen kunnen slijten, in het verblijven van wat ik deel en het mij verwonderd dat het persoonlijk nemen zo krachtig kan zijn.Zo ondermijnend in het geheel,alle stoppen uit een gootsteen kan worden getrokken en leeg kan lopen naar alleen wat ik kan ervaren als ik alles veel te persoonlijk neem.Dat voelt als een individu, wanneer ik kan schrijven en vertellen, dat al het persoonlijk nemen de beschadiging kan geven in het individu die ik  ben.Geen vrijheid meer kan voelen als ik alles veel te persoonlijk neem.Als ik het veel te veel betrek opmijzelf.Daarin de  ander ook de kans  geef,om in het  benadrukken  wat een ander drijft,daar alleen een schoonheid in wil zien,maar het niet persoonlijk wil nemen, omdat ik wil blijven bij mijn eigen individu.Als mijn eigen kracht van weten, dat ik als een individu op kan staan en aan iedereen kan laten weten, dat in het ontstaan van mijn schrijvend beleven, zonder iets persoonlijk te nemen nu verder kan gaan.En mij als individu weet op te stellen,mijn vrijheid kan voelen terwijl ik schrijf en niets persoonlijk wil nemen,maar als een individu kan ontpoppen,kan laten ontstaan, zoals het komt en met opgeheven hoofd, niets meer persoonlijk wil nemen.  Mijn individuele tocht serieus wil nemen, in het kijken wat er komt.In het ervaren wat ik schrijf, en het zo wonderlijk  kan leiden ,naar het individu die ik ben.