Stille ochtend.

Het is een stille ochtend en kijk wat voor mij uit,voel hoe een dag geleden, nog doortrilt in mijn lijf ,nog in het besef kan blijven dat wat er is gebeurd een mooie impact heeft gekregen in alles wat ik beschrijf.In alles wat ik kan vertellen aan mijzelf en weer mijn luchtigheid heb terug gevonden.Mijzelf in het ontdekken, dat de maat die werd genomen, voor mij veel te groot bleek te zijn,veel te omvattend in wat het lijkt om alles weg te stoppen. Misschien door het ervaren dacht wat vrij te zijn,maar door mijn doortastend vermogen , de gevolgen nu in een andere zetting komt,in een ander ervaren wat een stille ochtend kan betekenen om te beginnen met mijn dag.Hoe ik zou kunnen reageren, in wat er buitenom mijn wereld gebeurd.De hele wereld op z'n kop staat, omdat door het schieten op elkander , blijkbaar alleen daar de aandacht daar naar toe kan gaan.Het belangrijk maken in het zaaien van zoveel angst,en alleen maar in het journaal kan zien en horen hoe de oorlogen voort blijven duren,hoe men elkaar benaderd door gewoon te gaan schieten en niet er bij stil staan, wat de gevolgen kunnen zijn om te leven in deze een wereld, waar nog weinig vertrouwen is te zien en ik daarom zo blij ben met het schrijven naar mijzelf.Het brengt mij altijd terug in een mooie energie,die mij ontvangt door mijn schrijven,die mij kan laten zien, als in een ontvouwen,waarin mijn werkelijkheid zo kan ervaren en soms een stukje mee kan pakken om dit te laten zien.Ik ben het wel gewend om in het creëren van mijn vertellen, tegen de stroom in te gaan,maar dat wil niet zeggen dat ik daarmee een ander niet versta, in wat deze probeerd te vertellen.Ik kan luisteren vanuit een dankbaarheid, vanuit mijn eigen gevoeligheid,vanuit een ontmoeting met mijzelf.En ik steeds meer begrijp dat mijn wereld waaruit ik schrijf,zo verschillend kan zijn van wie dan ook,maar daar geen oordeel over kan hebben ,geen terug kaatsen van een bal,geen onderhuids ervaren, als ik doe wat goed voelt voor mijzelf en nu weet, als  alles wat ik lees in  wat ik heb geschreven, in het ontstaan, dat  het mijn momenten  zijn.In het moment dat er soms wat lagen bloot komen te liggen, door te  erkennen,  daarin weet om te gaan, met niemand is te vergelijken, dan  alleen in mijn eigen ontstaan.
De stille ochtend breekt mij open en zet mij in een stand, om zo heerlijk te gaan lopen en als ik terug kom weer even verder te gaan.
Het weer mij uitlokt om zonder mouwen de warmte te voelen, van de zon,waar het altijd zo anders wordt, wanneer het weer zo kalm iets in een zachtheid zet en  de neiging heeft, om al het gebeuren te laten waar het hoort te zijn.In de stille ochtend waarin ik zie hoe het weer wat nieuwe  vlinders brengt, hun nectar zoeken en ik in stilte daar naar kan kijken, in de vernieuwing die ik voel.In de zachte ochtend stilte, waar mijn woorden kunnen veranderen in de vleugels die het krijgt, in het ervaren dat wanneer ik in mijn handen wrijf, te kunnen verwezenlijken in de tocht van zeldzaamheid en deze stille ochtend mij dit verteld.Ik wrijf wat over mijn tafel en laaf mij zoals het komt,zie geen enkele beperking, dat wanneer ik  mijn eigen weg nu volg, in het alleen zijn met mijzelf,mij veel meer kan geven ,wanneer ik vertel, van de hoed en de rand, van de stilte die kan ontstaan, in het gebruiken van mijn eigen taal en deze stille ochtend mij veel meer zegd, dan al het rumoer om mij heen.