Tegemoetkoming.

Door te wijzen naar de richting van mijzelf,door te schrijven en te spreken in wat onstaat, door mijn eigen invulling is verkregen, zoals ik kan ervaren hier altijd mee door zal gaan.Geen bitterheid is te proeven,maar te weten dat dit in mijn handeling kan ontstaan.  Met geen enkel boek is te vergelijken,met geen enkele manier van schrijven, ik ook weinig boeken heb gelezen, dan alleen het mijne in wat onstond.Geen bevrijding meer hoeft te geven,dan alleen te kunnen kijken in wat er komt,in wat kan beklijven in het verstaan,in de glorie die ik kan voelen,aan niets  weet te verbinden,dan alleen in het eigen ontstaan.De moedwilligheid in delen en soms een thema neem,om aan mijzelf te laten weten wat krom is getrokken door de ander en ik er niet meteen ook erg in had.Maar nu ik er echt alleen voor sta en niets persoonlijk  neem,nu pas dringt het tot mij door, wat het geeft om te blijven vertellen,dat door het luisteren naar mijzelf zich heeft gevestigd in mijn bestaan.In een bepaalde orde die alleen kan worden ontvouwen als ik mijzelf kan blijven verstaan,kan blijven volgen, hoe het komt dat de energie die ik ervan krijg,niet is uit te drukken,maar zwijg, vanuit mijn stilte die dan komt. Naar iets anders kan blijven kijken,mijn wandelen en spreken als een ervaren neer kan zetten,als een gewild omhulsel wat er op lijkt, dat geen enkele titel ik kan gebruiken om te wijzen naar mijzelf.Het is de taal die ik gebruik, vanuit een schoonheid neer kan worden  gezet,mee kan varen in de stroom van openvouwen, in alles wat ik aan mijzelf vertel.Het zilver  in goud is veranderd,het genoegen in wat er speelt, zou kunnen delen vanuit het niets waar ik uit schrijf.Vanuit een bewuster ervaren dat taal en tijd in een gewoonte hebben gezet, om te blijven luisteren naar mijzelf.Niets meer en niets minder,niets beter dan het lijkt, om mijzelf te overtreffen in alles wat ik schrijf.In alles wat mij tegemoet kan komen,wat mij vleugels geeft, in het ervaren van mijn klank,in het ervaren wat eigen taal laat weten om nochthans zonder medestanders te kunnen ervaren hoe ik mijzelf nu lees.Niet afhankelijk ben van een reactie, of een kijken naar een lijn, die voor mij allanger is vertrokken in het spreken naar mijzelf.
De tegemoetkoming naar mijzelf ,zich nu laat gelden in alles wat ik beschrijf,in alles wat ik altijd heb geweten,mijzelf een compliment kan geven in het verstaan,in het onderhouden zoals het komt en vanuit het niets in feite alles kan blijven ontstaan.