zaterdag 31 augustus 2024

Aanraking.

Aangeraakt te worden,door een hand of een liefdevolle blik,door wat ik kan vertellen over de ervaring die ik voel.Mij achterover laat vallen op een geschikte plek,daar waar ik mijn ogen wil sluiten en mij onder dompel in wat er gebeurd om werkelijk aangeraakt te worden.In de woorden die ik zet,in het overkomen hoe de ervaring die ik heb,zoveel zuiverder is geworden,zoveel meer, dan ik vast kan houden in wat ik eer.In wat het voegd om in het verblijven van mijn eigen energie, zo wegwijs kan worden en neer is gezet, in de aanraking die ik kan voelen terwijl ik schrijf.Het mij daarom ook steeds meer nieuwsgierig kan maken, wanneer het echt gebeurd,om aan iemand mijn energie door te kunnen geven in hoe het voelt,als een warme stroom,als een warme deken mee kan vloeien in de ervaring die het geeft.In de schoonheid veel kan vertellen hoe een echte aanraking kan zijn.Dat in het vertrouwen naar elkander, de basis zou kunnen zijn,om het vertrouwen wat er komt,mij over zou kunnen geven aan de handen die mij strelen,die mij in extase  kunnen brengen.Mij deed vergeten hoe de aanraking die ik voelde, mij in beweging heeft gebracht, om het verlangen wat ik heb, om te buigen naar mijzelf.
Aangeraakt te worden in het grootste belang,omdat mijn huid het grootste orgaan blijkt te zijn om te kunnen ontvangen.Het zijn nu mijn woorden die mij strelen tot op het bot,maar er is ook een ander verlangen die dan komt kijken. Die in een onverwachts moment ook kan laten voelen om echt aangeraakt te willen worden en ik kan gaan kijken om mij heerlijk te laten masseren.Te voelen hoe het ook alweer was, om echt aangeraakt te worden aan mijn huid,aan mijn lijf wat soms snakt naar een massage. Mij volledig over kan geven aan wat het vraagt,aan wat het geeft in het ontstaan.Nog zoveel  wil beleven en aangeraakt wil worden,precies zoals ik schrijf,precies op de juiste punten te drukken,te laten voelen dat ik leef en niet alleen mijn schrijven mij kan vullen,maar ook deze behoefte heb.Deze aanraking waar ik over schrijf, om kan zetten in het lef die ik wil hebben om mij op te geven bij een masseur.Om mij te begeven in de aanraking die ik krijg,in het overweldigend ervaren voor mijn lijf,niet als een therapie wil zien,maar als een verwennen naar mijzelf.Als een puntje waar ik naar kijk,om mijzelf dat ook te gunnen en niet alleen bij het schrijven blijf,maar weer eens te ondervinden hoe het voelt om aangeraakt te worden op een mooi manier,gewoon op een hele andere manier gevuld wil worden,dan alleen te blijven drijven in wat ik schrijf.Maar los wil koppelen in alles wat ik heb beleeft,maar nu echt wil gaan voelen in wat het geeft om mij over te kunnen geven onder de handen van iemand anders.Onder een liefdevolle blik en het overkomen kan blijven zien, zoals het schrijven mij kan vullen en het diend om verder te gaan proeven wat het leven mij geeft.

Geen opmerkingen:

Tijd en Wijlen.

Bij tijd en wijlen ik naar achteren stap, net zoals het maken van een schilderij, soms afstand neem om te kijken of het klopt, of de strepen...