Als ik had geweten.

Als ik had geweten,dat er een mooie manier is om te kunnen  schrijven en spreken ,om te kunnen verstaan in eigen woorden,in eigen taal kan worden neergezet, het over kan lezen,en dan van de ene verbazing in de andere val.Uiteindelijk ben gaan ontdekken dat als ik had geweten dat ik dat ben,die niets heeft willen horen van al het geweld,die niet meeging in wat een ander zegd,die niet van kopiëren houd,die alsmaar wist te vertellen hoe het zich verhoudt in de kleine dingen,in de voorspoed die het krijgt,alles in een handeling wist te zetten,alles vanuit een afstand heeft kunnen ervaren,zodat in het ontstaan van dit moment zo volhardend blijft delen en ik niets anders meer ken.. Als ik had geweten dat dit mijn weg nu is geworden en er nooit bij stil heb willen staan,dat er geen afhankelijkheid bestaat,dat de opening die ik voel echt aan mijzelf kan geven.Het geruis in mijn hoofd om kan zetten in het blijven delen.Zoveel meer kan zeggen, als ik had geweten dat ik dit kan.Dat door mijn ellle lange schrijven,door mijn intuïtief vermogen,door wat ik nog niet kende,nu als vanzelf naar voren breng. Als ik toen had geweten dat het werkelijk bij mij past.Door te spreken en te schrijven,zoveel vertrouwen heb gewonnen.Als ik had geweten dat het in feite nooit op zou houden, maar in de juistheid van mijn delen.Als ik had geweten dat hier mijn kern ook ligt,mijn vermogen in mijn schrijven, in de drive die ik dan voel,niet bescheiden hoeft te zijn,maar vanuit een gevoel te kunnen schrijven in elk moment.Als ik had geweten dat het alleen voor mij zal gelden,alleen te zijn met mijzelf,waarin de kracht van delen zich kan laten gelden, als ik had geweten dat het mocht.Als ik had geweten dat in een energie van delen, mijzelf vaak tegen kwam,mijzelf wist te vertellen, dat als ik had geweten hoe dat kwam,dan had ik  moeiteloos kunnnen spreken over het een en het ander.Dan had ik waarschijnlijk net als iedereen meegegaan in een ritme die niet bij mij past.Dan had ik zitten gapen of hoesten,mijn keel al schrapend terug had moeten zetten.Mij  had  moeten exuseren in wat ik zeg,in de verveling die ik vaak voelde en het nooit bij een ander had gelegd.Als ik had geweten dat ik hetzelf ook was, die wat verder is gaan kijken en gaan schrijven en gaan spreken,en dan ontdekte dat het mogelijk is om zo te leven, zoals ik nu al wat jaren doe.Als ik had geweten dat de schoonheid die dan komt,zoveel plezier en rust kan geven,zoveel vanuit een enthousiasme heeft neergezet,zoveel waarde had verspreid ,als ik had geweten ,wat ik nu weet en dit voor mij altijd zal blijven,in het ervaren van mijzelf.In het blijven ontdekken, dat er geen enkele grens is te bekennen, dan alleen mijn eigen verantwoordelijk heid.Als ik had geweten wanneer een tijd zo rijp geworden is om te erkennen dat mijn kwaliteit hierin is gevonden,dichtbij mijzelf te blijven.Als ik had geweten dat dat ook werkelijk kon.Maar door de ervaringen die ik beschrijf, nu wel kan weten hoe het mij verblijd, hoe het mij  in eigen vorm heeft gezet,in eigen taal van het bevinden, dat als ik had geweten van te voren, dat het niet gaat om wat ik schrijf, maar te kunnen voelen in wat ik zeg,in wat ik kan laten zien aan mijzelf,in het luisteren naar mijzelf.Als ik werkelijk had geweten dat het alleen kan gelden in de vasthoudendheid van delen.Dat in iedere dag dat ik schrijf, het zoveel kan schelen als ik had geweten dat het werkelijk bestaat. In het ontstaan van mijn schrijvend spreken.Als ik had geweten dat er niet meer nodig is, in wat heb laten zien,dan was ik al veel eerder begonnen in het vertellen, dat ik het nu echt wel weet en er niets meer van kan maken, dan in het laten zien, hoe het kan werken naar mijzelf alleen.En dan kan schrijven als ik had gewetendat dit kan onstaan.Als ik had geweten wat ik inmiddels nu ook weet,wat zich kan ontvouwen onder mijn ogen,waar mijn handen blijven tikken,de energie die dan komt zo overweldigend kan zijn,dat in het schrijvend spreken, altijd kan blijven ontstaan, in het weten dat in de zoom van alle handelingen die ik verspreidt naar mijn eigen lijf,   mij dan veel jonger maakt en dan kan voelen, dan wil gaan dansen in mijn eigen ritme ,om te kunnen zeggen, dat als ik dit had geweten, als kind dit al had willen ervaren, om te kunnen luisteren in wat ik zeg,om te schrijven wat ik wil,altijd onafhankelijk wil blijven door het geluk wat ikzelf creëer. Dan pas ook weet,wat ik nu kan weten, in alles wat er kan ontstaan en er geen /als/ meer in mijn woorden kan verschijnen ,omdat ik nu mijzelf  werkelijk versta.