dinsdag 20 augustus 2024

De ervaring zelf.

De vergelijking die het heeft in het half dichtknijpen van mijn ogen terwijl ik aan het schilderen ben. In een mooie afstand zet en met half  dicht geknepen ogen  een portret neerzet,de omranding weg laat vallen, zodat het ervaren ook anders wordt als ik zou schilderen met mijn ogen open.
Als ik kan ervaren terwijl ik schrijf en alles laat komen wat er kan ontstaan ,wat de woorden mij kunnen vertellen en mij was ontgaan in de ervaringen die het geeft. En kan voelen dat het kan resoneren in heel mijn lijf.In het moment dat de ervaring zelf,blijft een ontdekken,dat wanneer ik het een ervaring noem,mijn woorden binnen laat komen en ze welkom heet, in de ervaring zelf als een mooie uitdaging neer kan zetten.Zoals ik kan ervaren wat goed voelt of niet,wat beter zou passen in hetgeen geen ervaring kan hebben als ik niet met mijzelf spreek.De ervaring opzichzelf is te belangrijk in de uitdaging die het heeft,om te weten dat wanneer ik spreek of schrijf ,in al mijn handelen neer wordt gezet. En dan kan ervaren wat het kan doen,het een belichaming kan krijgen,zo helder in mijn uiten,zo zacht als dat het kan zijn,in de begroeting van de ervaring zelf.Eigenlijk alleen maar overblijft in de trillingen die ik voel,die mij bezegelen in wat er komt.Waar ik niet meer tegenaan hoeft te schoppen,maar kan laten ontstaan.In wat ik nu een wonder kan noemen,dat in het ontstaan,daar mijn ervaringen kunnen liggen,daar waar ik mijzelf kan verstaan,niet gericht ben op de ander,maar gewoon de ervaring zelf kan laten ontstaan.Soms de wereld voor mij veel te groot is geworden,omdat ik zie, dat alle ervaringen die er zijn, mij genoeg weet te vertellen om bij mijn eigen ervaringen te blijven.En te zien dat elke ervaring van mijzelf, in het besef waarin ik leef,geen meetlat is neer te leggen, dan alleen de ervaring zelf. Zich kan laten zien terwijl ik schrijf,zich aan mij optrekt, dat in iedere ervaring die ik heb,steeds puurder kan zijn,steeds meer de ervaring zelf kan laten zijn.Het tilt mij op en legt mij neer in zachte mos,zodat de ervaring die ik heb, alleen kan duiden,hoe mijn zelfkennis naar boven komt en dan kan ervaren. Terwijl ik lig en mijn ogen sluit, om in het gebeuren zelf, mij mee laat nemen in de reis die ik maak.Mij laat zakken in de grond en dan kan voelen hoe de wortels die ik heb, vanuit het ervaren is ontstaan,vanuit een zonnig kunnen voelen.Vanuit het lijf wat ik heb, daar zuinig  mee om weet te gaan,omdat ik weet dat een gezond lijf meer weet te dragen in het ervaren van het zelf.De ervaring zelf is bijna niet uit te leggen, omdat ik voel en kan zien,dat het heel persoonlijk kan zijn.Dat ieder ervaren meer iets zegt, waar ik open voor kan staan.Waar ik mijn vertrouwen in weet te leggen en de ervaringen die ik dan heb, ook voor mijzelf weet te houden. Laat bepalen in hoe het voelt om over een ervaring te kunnen vertellen,wat heel klein kan beginnen,maar steeds groter wordt, die altijd zegt, dat in het vertrouwen, die ik blijf hebben, als ik mijn ervaring deel zoals het komt.Als in het kijken naar mijzelf een vrije stroom is geworden,een ervaren in wat ik vertel,mijn wijsheid laat komen en dan voel hoe ik mijn ervaringen blijf vertellen, vanuit de kern waarin ik leef,vanuit de ervaring zelf kan laten ontvouwen in dit moment.En er eigenlijk geen andere uitleg aan kan geven ,dan wat ik nu laat zien.

Geen opmerkingen:

Tijd en Wijlen.

Bij tijd en wijlen ik naar achteren stap, net zoals het maken van een schilderij, soms afstand neem om te kijken of het klopt, of de strepen...