De juiste omgang.

Het is zo vreemd om werkelijk te ervaren dat de schoonheid die ik ervaar, in ieder verstaan is neergezet,is neergedaald terwijl ik schrijf of spreek.Terwijl ik altijd het gevoel kon hebben, dat het er  toe deed,dat de omgeving waarin ik ben, van mij zoveel aandacht kan vragen.Gisteren de gehele dag bezig ben geweest, om ruimte te scheppen in mijn tuin,om misschien wel de ruimte te creëren die ik voel. Om plaats te gaan maken in wat het vraagt, in wat het geeft dat als ik naar buiten kan kijken, dan mijn eigen ruimte zie,mijn eigen creatie heb neergezet. Dat ik alleen maar bezig ben geweest om te blijven zien dat ik vaak het gevoel had, dat ik het voor de ander deed.Voor een oud maatje, voor de lezers die dit kunnen lezen,maar sinds dat ik met mijzelf over de juiste dingen heb gesproken,en daardoor iets is wegegevallen. Ik het blijkbaar nodig had om werkelijk te blijven voelen dat ik naar mijzelf  schrijf en spreek.Dat ik dit niet doe voor de ander,maar kan voelen aan mijn lijf,in al mijn handelen,ik altijd alleen overblijf en er voor mij niets hoeft te veranderen.Want het staat  zo vast als een huis en is beklonken, dat wanneer ik schrijf mij altijd doet verwonderen, in de mate die ik zet,in de verlenging van mijzelf,geen enkel ander project binnen laat komen.Omdat ik nu weet, dat het gericht zijn naar de feiten, die er mogen zijn,die mijn schrijvend spreken, nooit hebben kunnen veranderen.Mij nooit in een  duiden hebben gebracht,maar eerder mijn zorgvuldigheid die ik kan hebben,alleen gericht zal blijven in wat ik met mijzelf beleef.In de materie die ik kan laten zien,die als zachte was door mijn vingers zijn gegleden.Die door mijn spreken zo in duidelijkheid kan worden neer gezet.Dat wat er komt, alleen iets over mij kan vertellen,geen enkele aandacht die het vraagt ,dan alleen mij eigen omgeving te verkennen, ik niet veel meer nodig heb,dan te schrijven of te spreken,dan te delen zoals het komt.Waar de eenvoud van mijn eigen ontmoeting, alleen naar mijzelf is gericht.Mij meer heeft doen beseffen dan het niet alleen mijn wereld is, maar de juiste omgang met mijzelf.In het bewust geworden feit,dat zodra ik schrijf,mijn lijf als een winde kan gaan wiegen,als een verborgen kracht ,die ik kan voelen,die mij in vervoering brengt, hoe de weelde die ik creëer op een eenvoudige mooie manier kan laten zien.Kan laten weten, dat door te spreken en te schrijven er altijd weer woorden zijn.De blijschap die ik kan voelen, in het geluk wat ik proef ,in de momenten dat het voor mij in feite heel normaal is geworden om te ervaren in wat ik schrijf.
In wat ik laat weten aan mijzelf,dat welke dag het ook is,welk een weten dit kan duiden,dit kan laten zien,dat bij alles wat ik heb ervaren nu zo anders voor mij  geworden is.Zo volwassen,zo kinderlijk blij,zo zacht als mijn handen kunnen voelen,zo vrij te kunnen zijn,zo gevuld ik deze dag weer kan beginnen.In wat ik laat weten aan mijzelf.Aan diegene die dit wil lezen.Aan diegene die  zijn vergeten dat ik er nog ben ,dat de omgekeerde wereld nu als een voharding aan mijn voeten ligt.Waar ik uiteindelijk altijd weer terug kan komen bij mijzelf.De juiste omgang heb gevonden en daar zo van geniet,dat zo eigen heb gemaakt.Zo vanzelf de spijker op de kop heb geslagen, mij nooit meer af zal vragen of hetgeen wat ik deel, in goede aarde zal vallen,in goede handen blijft,in goede staat van het kunnen begrijpen, dan wat er om mij heen gebeurd ik daar niets aan kan veranderen.Daar ook niets aan wil doen ,dan alleen te laten zien, in de juiste omgang van mijn delen, alleen  in eigen ontstaan kan ontvouwen, zoals het voor mij is bedoeld.