Vanuit het gemak.

Vanuit het gemak die ik kan voelen,vanuit de breedte kan laten zien,of ik nu plons in een diep water ,waarin ik werkelijk kan zien, in het bruisen van mijn woorden,in de uitleg die ik geef en blijf delen in elk moment wat ik kan voelen,hoe het kan zijn dat vanuit het gemak van alles kan beleven. Zoals het komt en met beide handen het vertrouwen die ik heb, omhoog kan gooien en kan reiken naar diegeen, die het kan horen,die kan zien, dat alles kan ontstaan vanuit het eigen creëren en aan mijzelf kan laten weten,dat het gemak waarin ik schrijf,zo verhelderend kan blijven. Het mij steeds dieper raakt in wat ik schrijf, door het ervaren hoe alles zich heeft beklijft,mijn lichaam daarop weet te reageren.Zoals de taal die ik gebruik, mij in de breedte heeft gezet en ik niets meer hoeft  te vinden,omdat het gemak waarin ik schrijf, haar doel, in wat het is, nu heeft bereikt. Alles wat ik heb gevonden nu achter mij laat en niets liever zou willen om stil te gaan zitten in mijn eigen tuin.Mij laat overweldigen in wat er is.Een vlinder kan aaien,een zwaluw steeds lager vliegt,een boom als praatpaal te kunnen gebruiken,mijzelf te omarmen in wat er komt,om de liefde te kunnen voelen en er niet van weg hoeft te gaan. Maar kan ontvangen in het openvouwen van mijn handen en dan ook zie, hoe kleurrijk mijn energie kan worden.Niets meer hoef te overzien,dan alleen te weten dat ik vanuit mijn gemak dit alles kan beleven terwijl ik schrijf. Alles aan mijzelf kan laten weten van de hoed en de rand,van alle kanten heb bekeken,van binnen naar buiten heb gekeerd,van boven naar beneden,van links naar rechts,van belichaming in mijn schrijven,wat ik eerder heb  gezien,dat de trap die ik heb genomen nog hoger bleek te zijn,hoger dan de wind kan vangen,van alle episodes bij elkaar,maar dat ik nu kan voelen dat het gemak waaruit ik schrijf, mij de stroom heeft gegeven,de liefde voor mijn taal,de liefde naar mijzelf en dan met zachte ogen blijf schrijven, omdat het gemak wat ik kan voelen blijft ontstaan.