Over de Liefde die ik voel.

Liefdevol te kunnen zijn in al mijn ervaren,in al wat ik schrijf,in alles wat ik kan voelen hoe ik mijzelf dan lees.Hoe de macht van liefde zich ook uit, ik altijd terug kan kijken met een brede lach,met de hindernissen die ik dacht te zien,met de vervolmaking die zich laat ontvouwen,met de eenheid die ik kan voelen wat ik al heel vaak laat ontstaan, in de hele vroege ochtend,waar de slaap die ik heb gehad,mij weer zo fris naar voren heeft getoverd,zo fijn op heeft laten staan,zo gevuld door mijn eigen woorden, deze dag weer laat ontstaan.Deze momenten vast kan leggen vanuit het niets,waar ik alleen kan voelen wat werkelijke liefde is.Dat zich niet laat vangen door een blik,of een wederzijds vertrouwen,maar gewoon omdat het er is, in elke bewondering van spreken en schrijven,van durven zijn met mijzelf en dan plots over liefde wil gaan schrijven,omdat ik dat ook zo voel.Geen doorbraak te hoeven veinzen,geen loos geweld,maar gewoon  dat ik kan kijken naar mijzelf.Omdat ik dat kan ervaren terwijl ik schrijf,terwijl ik niet hoeft te weten, hoe dat komt,maar dat het gewoon kan verschijnen terwijl ik schrijf.Liefde heeft geen vorm om te gaan projecteren op een ander.Liefde is in alle handelingen altijd aanwezig,waarin de zorgvuldigheid en focus een draad blijkt te zijn, naar eigen oorsprong,naar eigen kern weet te luisteren. Een opdracht wordt naar mijzelf, om te blijven luisteren in wat ik zeg.En wat ik nu vertel in deze vroege ochtend,dat echte liefde altijd komt, in de mogelijkheid van eigen creëren,en durf te voelen hoe echt het is, als ik kan spreken over liefde,wat het kan doen,waar het zachtere zich laat zien,zonder een prestatie,maar gewoon omdat het er is.De liefde te kunnen ervaren in dit moment, zegt heel veel over waar ik ben.Wat ik heb moeten loslaten om hier te komen en te zijn.Vanuit het niets naar voren kan komen,vanuit de stilte die ik heb,vanuit het vele spreken en schrijven, ik nu durf te zeggen, wat een zachtheid kan betekenen,die in liefde word gezet.Kan worden ervaren en dat ik nu weet, dat ieder mens uit liefde bestaat,maar zijn vergeten om vanuit eigen liefde te kunnen leven,te kunnen zien ,dat alle ervaringen die men heeft, altijd met anderen heeft te maken.Terwijl als mij naar mijzelf keer,dan pas mijn eigen liefde kan voelen,dan pas weet hoe eenzaam ik kon zijn met anderen.Omdat in de verwachtingen die daar liggen, in de projectie's die er zijn, mij zo hebben afgeleid van mijzelf.Mij zo heeft ontdaan van wat ik dacht te zijn,maar vanaf het moment dat ik ben gaan schrijven en spreken in het vele ontstaan. Dan nu de liefde is gekomen die ik versta, die ik kan omarmen terwijl ik spreek of schrijf en ook  weet, hoe zeldzaam dit kan klinken, dat mijn liefdevolle instelling dit heeft gecreëerd. Terwijl ik genoeg dingen zouden kunnen beschrijven,maar vandaag in deze vroege ochtend ik over de liefde schrijf,over wat ik kan ervaren in de hoeveelheid die het krijgt,maar dat ik weet,wanneer ik het aan mijzelf vertel en kan voelen wat het doet,wat het vult,wat het geeft in dit moment,in alle dagen dat ik laat zien dat de mogelijkheden die er zijn,ik heb opgeraapt en heb beschreven,het heeft gediend om nu te kunnen schrijven over de liefde die ik voel.