vrijdag 16 augustus 2024

Het wakker blijven.

De helderheid die ik vannacht ervaarde,hield mij behoorlijk uit mijn slaap,waar de muggen zich lieten gelden en het gezoem in mijn heldere staat.  Het gevoel te hebben om te gaan springen op mijn bed om alle ramen open te klappen,om alle dichte gordijnen open te doen en te gaan zitten op mijn geliefde plek. Te gaan schrijven in wat telt en dan kon begrijpen waarom ik zo helder was.Het is een willekeur van een ontstaan , wat mij opvalt als ik in de avond heb geschreven,ik daarna de slaap in feite niet meer kan vatten.Door de energie die ik dan krijg, door de stilte die ik omschrijf en het dan zo kan ervaren,dat als ik wil gaan slapen zo helder ben en blijf,eigenlijk geen gedachte heb, maar alleen kan voelen mijn helderheid die in mijn stilte is ontstaan.Die er geen rekening mee kan houden dat de vaart die het krijgt,zo onbehouden mij wakker houdt,en ik niets anders kan doen, door er naar te kijken en dan zeg,hoeveel tijd er nodig mocht zijn om werkelijk de  slaap te vatten.Het is zo wonderlijk om te ervaren dat van het ene moment naar het ander zoveel anders kan zijn,zonder een inhoud te willen vertellen,maar dat het mij zo verbaasd hoe mijn werkelijke energie kan werken,hoe mijn staat van zijn, soms zo duidelijk kan laten weten, dat het schrijven in de avond heerlijk kan zijn,maar inmiddels nu ook weet dat ik dan niet meer kan slapen.Vraag mij dan veel te vaak af wat mij wakker kan houden,wat het toch is,de helderheid die het brengt en met mijn ogen dicht een reis ben aan het maken,waar geen beelden zijn te zien,geen duidelijk kunnen ervaren waarom ik niet kan slapen.Waarom de helderheid zich manifisteert, precies in de momenten dat ik denk te moeten slapen.Misschien is het luisteren in wat ik vertel, zich bezighoudt met de gevolgen en mijn lichaam soms iets anders verteld,dat door zoveel stilte te ervaren daar mijn kracht in kan ontstaan,daar mijn beklijven een plekje zoekt,iets bekend zou willen maken,iets uit zou kunnen pakken,waarin het gerelateerde ontstaan mij laat kijken, dat vanuit mijn stilte er iets nieuws kan ontstaan.Iets wat ik nog nooit heb beschreven,nooi bij stil heb gestaan dat door mijn vele schrijven en spreken alles zo bloot komt te liggen,alles als een zachte wending neer kan zetten om te kijken wat er kan ontstaan in de vroege ochtend,in het ontluiken, waar de zoete smaak die ik proef,met regelmaat naar voren komt en dan kan betekenen dat de stilte van gisteren,vandaag weer anders wordt.
Wat het kan doen in wat ik aan mijzelf vertel,in wat de hele wereld kan lezen,en de regen van vandaag de zegening blijkt te zijn, om niet meer wakker hoeft te liggen van de warmte,maar de verkoeling die het krijgt,mij in een andere modus zet,mijzelf weet te vertellen dat de voortgang in wat ik schrijf,zichzelf weet te vinden en  uiteindelijk haar eigen weg ook vind om te weten, dat in alles wat ik laat zien aan mijzelf is geschreven.

Geen opmerkingen:

Tijd en Wijlen.

Bij tijd en wijlen ik naar achteren stap, net zoals het maken van een schilderij, soms afstand neem om te kijken of het klopt, of de strepen...