Luisteren naar mijn lijf.

Het intuïtief aanvaarden waar de kramp in kan ontstaan,waar mijn lijf laat weten in de beweging die ik zet,een verkeerd signaal zou kunnen geven,hoe het kan gaan, dat de spier die ik kan voelen de aandacht vraagt.En ik met open visie in een zorgvuldigheid mijn aandacht breng naar mijn eigen lijf.Naar de plek die vraagt om het te verzorgen,om te kijken wat het vraagt,en ik soms vergeet dat het ouder worden een andere aandacht vraagt.Meer te rusten en te leven vanuit het ritme die het geeft,geen drukte te hoeven voelen,geen overhaasten in geen enkel besluit.Maar te kunnen zeggen tegen mijzelf,dat het goed is zoals het is,alle verwachtingen in een andere context heb gezet.Al het zonlicht wat binnen is gekomen, daarvan te genieten,mij erop voorbereid dat aanstonds de herfst weer kan komen en dat ook aan mijn lichaam voel.Het meegaan in wat de natuur verteld en ik mij kan verheugen op mijn lievelings maand september.Daar waar het blad aan de bomen kunnen gaan verkleuren,waar de echte hitte is verdwenen,waar de frisheid over mij heen kan komen,de droogte achter ons laat en ik kan voelen hoe mijn lijf daar nu al op reageerd.De verkeerde beweging die ik maakte zegt mij, om wat beter op te passen in hoe ik mij beweeg,hoe de vraag die vaak blijft liggen,is gaan zitten in mijn lijf.En als ik daar mijn aandacht naar toe kan brengen,met zachte hand in het respect wat ik kan voelen en mij leert om wat rustiger aan te doen.En ik niet hoef te schrikken van de kramp,van een spier die het verrekt om strak te blijven, in wat er kan ontstaan.Mijn eerzucht in mijn delen daar een rol inspeeld,waarin ik weet dat het kan raken en mijn lijf daarop reageerd . Echt laat weten in mijn zonderlinge tijd, echt rekening kan houden in wat ik schrijf ,in wat ik laat weten aan mijzelf in wat er komt. Want zodra ik over een autoriteit wil schrijven ,dan schiet het mij in de rug,waar de machteloosheid wat ik vaak voelde, mij achertover had gedrukt,mij heel klein heeft laten voelen,mij op een zijspoor had gezet,mij deed verharden naar mijzelf.Mij liet voelen dat ik het alleen moest doen,onafhankelijk moest blijven en met goed fatsoen te blijven knikken naar een richting die ik eigenlijk niet wilde.Die achetraf mij had kunnen beschadigen als ik niet had geleerd om met mijzelf te kunnen praten,te schrijven zoals nu,om te kunnen ontrafelen dat niet ik diegene was die als lastig werd betiteld,maar de ander het niet begreep.Hoe gevoelig mijn sprieten waren,hoe geweldadiger het werd,hoe meer ik ging twijfelen aan mijzelf.Hoe meer ik mij terug trok van alle ellende,die niet paste in mijn gevoeligheid.
Mijn lijf gaf dat aan om te durven luisteren in wat het zegt,om te gaan schrijven in wat er gebeurd als ik daar mijn aandacht naar toe kan brengen,als ik durf te voelen wat het met mij heeft gedaan en soms nog dit kan ervaren terwijl ik schrijf,terwijl in het luisteren naar mijn lijf soms de dingen anders kunnen lopen en mij aanpas aan mijzelf,omdat de oplossing die ik wilde, geen belangrijke plek meer in kan nemen dan alleen te schrijven in dit moment.Dan alleen te durven luisteren in wat ik zeg en kan laten zien,dat soms het hek van de dam kan raken en door kan stomen in wat het vraagt, om te kunnen luisteren naar mijn lijf.Te kunnen luiseren in wat het verteld,zelfs oude stukken van wat ik heb ondervonden zomaar naar voren kunnen springen en ik ze op kan vangen in het schrijven wat ik doe,wat ik kan laten zien hoe het de werking kan hebben en al het verborgen mag worden gezien,kan worden bekeken ,erom kan lachen,erom kan huilen,eromheen kan lopen en het dan op een andere manier tegen kan komen,maar dat het wil laten weten dat ik erover schrijf.Netzolang, totdat mijn kramp uit mijn rug is verdwenen en in liefde😍 kan laten zien,dat in al mijn beleven, in de aandacht die het vraagt ,dat aan mijzelf weet te geven in wat het vraagt.Om te luisteren naar mijn lijf, die altijd aan kan geven in wat ik schrijf en dan kan zien en ervaren, in de stilte die ik nu proef, geen kramp meer kan voelen,maar een zorgvuldig kunnen zijn, wat er kan gebeuren als ik naar mijzelf schrijf en spreek.