Nieuwe maand.

De nieuwe maand is weer begonnen,de oude maand nu achter mij ligt,door alle labels weg te halen in het besef  ,dat ik plaats heb gemaakt voor het nieuwe,en vaak de labels  dan ook weghaal bij iedere nieuwe maand.Gewoon nog is te lezen ,maar alleen maar hoeft te drukken op de maanden die staan aangegeven onder mijn profiel.
Een nieuwe dag,een beetje wennen omdat ik steeds meer merk,hoe de belangrijkheid in het delen naar mijzelf een uitzonderlijk ontvouwen blijkt te zijn. Vanuit een ander context,vanuit een zeer volwassen kunnen zijn, nu ben gaan begrijpen dat deze maand bij iedere wending die het krijgt, meer zal gaan verklappen,meer zal laten zien,dat de stroom van vertellen, in een ander niveau kan worden gezet.Ik heb geen overtuiging nodig,geen daadkracht die ik kan laten zien,hoe vrij en bewogen mijn taal zich wil laten ontvouwen.Hoe de zinnen die kunnen ontstaan, als een geschiedenis kan ervaren.Als een testament,als een reactie op mijzelf,als een kloof van weten,als mijn wereld laat weten hoe bijzonder het kan zijn,wanneer ik zit te tikken,in de energie die ik dan voel.Voorover weet te buigen in het lezen  wat ik doe,in het vrijwillig ondernemen,in de status die het krijgt,het ontpluizen van wat heimelijk ervaren en kunnen kijken in wat ik schrijf.Dan voelt het goed, hoe deze nieuwe maand is begonnen,in de warmte die het heeft,in de uitgestrektheid van mijn beleven,van elke vernieuwing die het krijgt,geen routine, als ook blijkt dat in ieder moment van delen, ik altijd in een spiegel kijk van mijzelf,van hoe het is gekomen om zo mijn dag te beginnen,om te gaan zitten met mijzelf,te knikken naar de omvang die het zou kunnen krijgen, als ik de spiegel waarin ik kijk los zou kunnen laten. Er dan weinig overblijft dan alleen mijn schrijvend bewegen en vanuit het niets mijn ontvouwen kan laten zien dat er maar weinig voor nodig is om dat wat wordt beschreven vanuit een stilte is neergezet.Misschien het niets mij juist dat kan geven, waar ik heel lang naar heb gezocht,om zomaar zonder iets te willen, wel degelijk het kan ontstaan.Het gevoel in woorden uit te kunnen drukken,voorbij een duidelijk willen zijn ,maar mij gewoon laat gaan, wat er vanuit het niets kan worden geboren,kan laten ontstaan.mijn  opwinding weer kan voelen, door de zorgvuldigheid in mijn ervaren en bijna mijn eigen tikken niet bij kan houden,omdat de snelheid die ik voel, eigenlijk met  niets heeft te maken.Dan alleen de aandacht te brengen in waar het wil zijn.Ik voel de haast van de ontspanning,ik voel de zucht die ik wel verlichting noem,omdat alle zwaarte die ik heb laten besterven ,zich niet opnieuw kan vestigen,omdat de ruimte die ik creëer, zo vanuit het niets is gekomen en mij in een gedrevenheid laat zien, wat er kan gebeuren als er niets meer hoeft, dan alleen te gaan voor wat er komt.Alle mooie spreuken voorbij zie gaan,alle vorig schrijven heb laten ontstaan, vanuit mijn taal die mij veel meer is gaan begrijpen,wanneer ik er mijn aandacht daar naar toe kan brengen.Dan ineens in het niets kan gaan staan,en daar mijn wortels kan voelen hoe ik voortaan vanuit daar alles kan beleven in mijn schrijvend bestaan. In het delen zomaar,zo gewoon ,zo enkelvoudig in meervoud is ontvangen en vanuit het niets juist veel kan vertellen in wat er kan onstaan.Mijn ogen duidelijk zwaarder worden, omdat de lichtheid in mijn bestaan zich weet te uiten via mijn ogen of mijn huid,of in mij schrijvend spreken waar het niets zich laat gelden,in de blijheid die ik ervaar,geen schoonheid hoeft te hebben,maar te laten ontstaan, wat deze maand mij zou kunnen brengen in al wat uit het niets zou kunnen ontstaan.