Ondervinden.

Het is de wijze  waarop ik het ervaar,wat ik bedoel in het wijzen naar elkaar, niets kan vertellen wat ik ervan vindt, om mijn vinger ergens op te willen leggen.Mij zeer bewust ben, in het worden getriggerd dat als mijn kijken naar de ander in een oordeel kan onstaan,om andere onderuit te gaan halen,om te ondervinden dat het geen eigen taal meer is,maar een projecteren,vanuit een deel dat je van jezelf niet ziet zitten.Daar een ander voor gebruikt, om de zogenaamde ruimte  te scheppen in wat het luid,misschien de grootste trigger is in het bevinden als ik over een ander spreek.Mij in een andere dialoog zou kunnen zetten en niets te maken heeft, waar ik voor sta,om werkelijk te kunnen schrijven wat mij ook raakt.Om te laten ontvouwen in wat er speelt, in wat het geeft waar de waarde die het heeft, op mijn eigen niveau wil blijven,  dan vanzelf als een geoliede machine, mijn dag begint, in het kunnen ontwaken van dit moment.  Nooit de neiging heb gehad, om de andere neer te zetten vanuit een beledigd provoceren,vanuit een bescherming van zichzelf, in het pretenderen dat eigen taal die ik ken, heel anders kan ervaren, dan wanneer in het beschrijven van een ander ,jezelf naar beneden haalt,in feite alleen maar verteld hoe moeizaam het accepteren vanjezelf is gegaan.Om te weten dat in het onstaan, eigenlijk alleen maar een liefde en warmte kan zijn,een ervaren van mijzelf, die nochthans niets over een ander verteld,dan alleen te komen met mijzelf en kan wachten in elk moment, om mijn schrijven die ik nu  ken, te laten stromen , zonder een geweld naar de ander,en mij verteld dat het altijd een reageren blijft op de buitenkant, in wat men ziet. Wat alleen kan gebeuren, als vanuit het projecteren jezelf daar in herkend ,jezelf zo weet neer te zetten, dat het lijkt alsof het dagelijks ervaren niets meer  weg heeft, van wie je werkelijk bent en zou kunnen zijn.Als het ontvouwen in mijn taal de enigste reden geeft om zo te schrijven, dat het alleen met mij te maken heeft..Dat in het ontstaan geen misvatting kan hebben, in het begrijpen van mijzelf,in het dankbaar kunnen zijn en niets heeft te maken,hoe ik een ander zou kunnen beschrijven vanuit een negativiteit.Vanuit een reageren wat ik niet kan voelen, dat het een werkelijke omvang zou kunnen krijgen en ik daarom alleen maar schrijf, vanuit mijn eigen ondervinden,vanuit de vloed die mij verteld niet te lang stil te blijven  staan, in wat ik waarschijnlijk weer verkeerd heb begrepen.Maar mijn goede hart wel laat verstaan dat mijn invoelend vermogen meer mijn kant opgaat,dan alle spetters die het geeft, om zo te schrijven wat niets heeft te maken waar ik in zit.Ik prijs mij gelukkig in wie ik ben,en altijd zo zal blijven,mij  laat verleiden, om  te spreken over en naar mijzelf, om mijzelf te kunnen ervaren.Want wanneer ik over een ander zou spreken, ik de plank zeker mis kan slaan. Zeker te blijven in mijn eigen taal , wat het geeft vanuit het vertrouwen die ik voel en zonder bijsmaak mij over weet te geven naar wie ik in werkelijkheid ben.Nooit zal spreken vanuit wat ik van de ander vindt,dan alleen het vertellen in het ontstaan, zo veel dichterbij is gekomen,zoveel meer is geworden,zoveel van mij erin is gelegd,zoveel had kunnen beschrijven in wat een ander zegd,maar op tijd weet te handelen vanuit een respect, die ik heb leren ontdekken in het schrijven naar mijzelf.Die ik heb leren omarmen in alles wat ik ervaar en het goed moet blijven voelen en niet kan blijven staren in wat er niet is ,maar zoals gewoonlijk in dezelfde houding blijf schrijven,om te laten komen wat er is en daar mijn aandacht naar toe kan brengen.Geen ander nodig heb, om te floreren, om te zien dat het echt alleen met de buitenkant heeft te maken en men daarop reageerd.Het is een ondervinden, waar ik nu over schrijf,waar mijn aandacht vandaag naar toe is gegaan,geen excuses kan gebruiken, maar recht door zee kan gaan,kan duikelen in mijn eigen woorden,kan schrijven zoveel ik wil,zoveel in het ontstaan  van al de grilligheden die ik soms voel, ook kan laten zien,aan wie het zou willen lezen, hoe het kan gaan, in het ondervinden, dat eigen taal alleen kan ontstaan, in het werkelijke ervaren van dit moment, in het schrijven naar mijzelf.Naar wat ik kan vertellen over mijn ondervinden in het ervaren, hoe het zou kunnen zijn, als het mij zou verleiden om te schrijven vanuit een ongewenste taal, die geenzins de juiste toon kan zetten, in het begeven van andersman leven,wat nooit de bevestiging kan zijn, om te blijven ervaren hoeveel schoonheid daardoor verloren gaat.Dan alleen te blijven in eigen ondervinden, in eigen taal te blijven staan, waarin het geen ondervinden meer kan lijken, maar een volstrekt erkennen in wat ik aan mijzelf kan blijven vertellen,zoals ik reeds al jaren heb gedaan.