Terwijl ik schrijf.

De gewoonte die ik dacht te bespeuren,de nieuwe kleur die het krijgt,in de wens van het gelukkig maken,mij niets meer aantrek hoe het klinkt.Maar dat in het schrijven ik kan ervaren,hoe mijn dag begint en de avond altijd weer af kan sluiten met een gezegend gevoel.In alles wat ik heb beschreven hoe het kan zijn, om op deze manier de volheid van mijn leven te beschrijven,te verblijven zoals het komt.Waar de sfeer wel eens kan blijven hangen en het mij verteld, dat in elk moment van ontdekken, ik dat zelf ben die dit beleeft.Die in het laten ontstaan,mijn eigen creatie is geworden,mijn eigen ervaren in een notedop is neer gezet.Zoals het kan zijn in dit moment.  Om de echte werkelijkheid van mijzelf te lezen,mijn eigen schoonheid te kunnen voelen en dat te delen op mijn blog.Mijn onvoorwaardelijkheid kan tonen naar mijzelf en nu weet dat ik daarom ook zoveel schrijf.Mij niet hoeft te verliezen in een of andere reden,maar te kunnen verbinden in dit moment.Waar de samenloop die ik kan hebben, terug kan vinden bijmijzelf.Terug kan geven zoals het komt,en in mijn delen er altijd iets ontstaat.Zoals een zacht ervaren en te kunnen kijken waar iets voor staat.Waar de waarde zich laat zien,nergens meer een vinger op hoeft te leggen,geen verwachtingen er meer zijn,dan alleen te verblijven in dit moment, in de ontmoeting met mijzelf. Die mij blijven vullen terwijl ik schrijf.Blijft vullen in de zachtheid die ik voel,die mij laat zien,dat elke dag waarin ik schrijf mij zo high kan voelen,zo blij met de kleine dingen die ik heb.Zo grootschalig mijn liefdevolle herinneringen,daarin kan voelen dat het niet meer aan mij kleeft,dat niets kan bepalen hoe ik mij voel,maar zodra ik kan schrijven er altijd iets ontstaat,en kan ervaren wat het met mij doet.Zoals de wind kan waaien en kan laten zien hoe de bomen vechten om overeind te blijven en ik vol bewondering  daar onder loop.Mij mee laat voeren in wat het telt, dan kan ervaren hoe ver ik ben,hoe alles zich heeft omsloten.Mij als een godin kan voelen en alles ook maar een naam kan geven om de duidelijkheid naar mijzelf te creëren.Alles wat ik kan beleven, direct laat zien,terwijl ik schrijf.Zo volledig alles kan zijn,nergens aan kan twijfelen, als ik maar naar mijzelf kan blijven schrijven in wat er kan ontstaan.In wat ik kan ondervinden in de tijd die ik neem, mij zo compleet kan voelen,geen enkeling meer voel,maar een volwaardig kunnen zijn terwijl ik schrijf.Terwijl ik weet en ga ervaren dat een overbodigheid van een herhalen niet voor mij is bestemd.Want wat  ik nu kan voelen is veel meer dan wat ik schrijf,wel stukjes kan laten weten terwijl ik schrijf.Stukjes van mijn ervaren,waarin de stilte mij vaak komt halen en ik dan voel, hoe het mij heeft gevuld en dan stil kan zitten in wat het geeft. Om te kunnen vertellen mijn ervaringen terwijl ik schrijf.En dan op enig moment ook kan verdwijnen in de stilte die dan komt,mijn handen kan laten vallen in mijn schoot ,mijn eigen adem heel rustig is geworden en het iets geeft, wat ik nog nergens heb gevonden, dan alleen in dit ervaren terwijl ik schrijf.