Wat er blijft.

De storm is weer gaan liggen en wrijf mijn ogen uit,zie dat al het blad wat is gevallen zo treurig naar mij kijkt ,net te vroeg is gevallen in wat het zegt om wel te kunnen voelen hoe stil het is geworden en ik daar van geniet.Mijn hoofd wat zwaarder aan doet voelen,en moet wennen, dat door de wind mijn spreken met de ander hetzelfde klinkt,in de oude verhalen die wij vertelde aan elkaar.En ik mij bewust ben geworden van hoe ver ik ben gekomen,en alle herinneringen onder een stukje zalm werd neergelegd,in ieder blaadje sla, de voorbereiding voelde,mij zo in beslag had genomen in het besef,dat ik mij zo anders voelde als dat ik ooit had gedaan.Ik had wat vrienden uitgenodigd, wat ik niet snel doe,maar heb genoten van elkanders energie,van de verhalen die kwamen en zonder emotie kon vertellen in verscheidenen anekdotes,moest ook lachen om mijzelf , terwijl ik sprak vanuit mijn verbazing, hoe ver ik ben gekomen in het leven wat ik nu leid.Dat het allemaal zo goed is gekomen,terwijl ik schrijf en deel.Dat alles zo'n mooie plek heeft gekregen als ik zou beschrijven wat er mij toen allemaal is gebeurd.
Ik heb het nooit opgegeven om te willen luisteren naar mijzelf,het allerlei vormen had aan genomen,maar uiteindelijk ben thuis gekomen door mijn schrijvend beleven.Waarin mij niets meer in de weg kan liggen, om iets anders te willen dan mijn schrijvend spreken.Dan te verstaan mijn eigen woorden in hoe het kan gaan en in feite vele dachten mij verloren te hebben aan het wilde leven wat ik toen leidde,aan de impulsen die ik deed,aan de eenling die ik creëerde en mij nergens aan kon passen,dan alleen zwijgend door te gaan.Mijn eigen weg bleef volgen met wat vallen en opstaan.Maar ben nu gekomen waar ik in wil zijn,waar de waarde van mijn leven zo naar voren is gekomen,en ik nu begrijp, dat in alles wat ik heb ondergaan zoveel vruchten heeft af geworpen,zoveel inzichtelijk vermogen om te blijven luisteren naar mijzelf. In het ontvouwen van mijn eigen taal.Mijn eigen leider ben geworden,mijn eigen goeroe nu ben,zonder de ander te willen vertellen hoe zij het moeten doen.Omdat ik nu weet dat dit in al mijn schrijvend spreken mij heeft geheeld,gezegend,gedaald in mijn lijf,nu weet met mijn gevoeligheid om te gaan,en dan ook hoop dat ik hier nog een poosje van mag genieten.In mijn schrijvend beleven in wat ik kan laten zien,dat waar ik ook ben geweest,mij in allerlei situaties heb moeten bewegen om uit te komen bij mijzelf.Om uit te komen bij mijn trots,bij mijn gave die ik heb, om te durven erkennen dat het beschrijven van mijzelf mij zo heeft geholpen in alles wat ik vertel.In alles wat nog gaat komen,waarin de storm weer is gaan liggen,en kan genieten van mijn taal.Van de handelingen die ik steeds zet en mij goed kan voelen met goeie vrienden om mij heen.Daarin heb ik gemerkt, dat ik mij niet meer aan hoeft te passen ,maar gewoon mijzelf kan zijn.Met een dansje of een lach,of met het lekkere eten wat ik had gemaakt,ervan kan genieten in welk een rijkdom ik leef.Mij mee kan laten voeren in alles wat ik beschrijf,in alles wat kan ontstaan,met beide handen heb aan gepakt om te durven luisteren naar mijzelf.Om te ervaren wie ik nu ben,er geen indentiteit aan wil koppelen,geen burgelijke ongehoorzaamheid,maar gewoon in mijn handelen te kunnen blijven, in alles wat er blijft ontstaan.