Wat ik kan laten weten.

Er is voor mij een hele andere tijd aangebroken,waarin mijn schrijven blijft ontstaan ,maar dat ik nu kan ervaren in de zachte hand waarin ik schrijf,de bomen blijf omhelzen,de grond onder mijn voeten nu duidelijk op sta,geen winst hoeft te maken,geen oude koeien uit de sloot kan halen of een gekrakeel, in de wens van een ander te gaan zitten,niets meer overschreeuw,dan vanuit mijn euforie blijf vertellen, dat in het ontstaan zichzelf heeft vervolmaakt en niets beter kan beschrijven in de staat waar ik in kan zijn.Niet meer hoef te voelen dat ik een ander behaag,maar dat ik wel kan laten weten dat wat ik heb gezien, in het overgeven naar een ander, mijzelf nu heb geleerd om ergens uit te durven stappen,omdat het mij niet meer diend. 
Er is een ander tijd gekomen waar ik over schrijf,over de wolken en de meeuwen,over het plotselinge beseffen, dat ik al die tijd echt dacht te weten hoe een bevrijding zou kunnen zijn.Hoe de lagen die ik heb beschreven alleen voor mij zal gelden in wat ikzelf ervaar.
Niemand meer te kans zal geven om een vriendschap te creëren,die er eigenlijk helemaal niet was.Maar door mijn naïeve houding en mijzelf waarschijnlijk zocht, ik nooit heb kunnen weten dat achter een bepaalde energie,zoveel meer kan vertellen dan wat ik heb mogen ervaren.Niet stil heb gestaan wat het mij heeft gebracht, om eindelijk te kunnen ervaren,dat niet de ander,maar  mijzelf steeds zag staan.Geen compliment heb kunnen ontvangen,geen afgelikte tekst, dan alleen nu in mijn eigen ervaren blijf erkennen, dat de boodschap die ik gaf ,voor iedereen zou kunnen gelden.Maar nu zo achteraf, in het beseffen naar mijzelf,die ruimte heb gevonden die ik zelf nodig heb.Het podium wat ik dacht te hebben, ligt uitdagend op mijn pad,waar ik door blijf lopen naar mijn bijzondere kant.Daar waar het milde kan onstaan,mijn woorden veel zachter kunnen vallen,mijzelf daarin op kan vangen, om zeker verder te ontvouwen in mijn liefdevol beschrijven van dit  ontstaan.
De ruimte die ik gaf en ook veel had begrepen dat in de intelligentie die ik heb, doorgeslagen was naar een kant waar ik in feite niets mee te maken wil hebben.Waar de keuzes die zijn gemaakt nu voorgoed zijn verdwenen, voorgoed een wazige blik zal krijgen en wat ik kan laten weten aan mijzelf en aan alle lezers die mij volgen,ook een blijdschap voel,waarin de aandacht die ik geef aan mijzelf maar ook aan de ander, kan laten weten dat het vanuit mijn eigen bodem komt.Vanuit de eerbied die het krijgt,die desondanks zonder al te veel woorden, een ander eigen podium pak,  niet meer om kan kijken in wat er is geweest,maar aan mijzelf kan laten weten, dat de gaven die ik heb, omhoog zal blijven tilllen,net zolang, in het reiken naar de ander, in het ervaren  wat ik kan, belangrijk blijft, om toch te blijven delen zoals het komt.