Completer zicht.

In het stil staan, om te kijken naar de bruine bladeren aan de bomen,om te voelen dat het wat kouder wordt en het wat vroeger donkerder wordt en  mij dan omdraai naar het licht.Waar ik mijn gordijnen open en nog even geniet van het binnenkomen van een zachte energie.Van het ontwaken in een mooie dag, die ik nu kan benaderen vanuit het overhellend vlak, die meer doet lijken op een nieuw gezicht en ik daar even aan moet wennen. Omdat wat in de schaduw heeft gestaan nu naar voren wil komen,mij een seintje geeft en zonder pardon weet te vertellen,dat de energie die ik kan hebben zo volstaat in dit moment.Zo vanuit een schoonheid kan voelen,het meeste raakt in de kleine dingen ,wat zo mooi kan zijn als er een schaduw kan vallen en dan juist het licht kan zien.Juist mij doet verrassen in de zin die ik zet,in mijn tijd van schrijvend beleven er weer een ander gevoel bij krijgt.Het is zo verfijnd en veel beter te zien, dat het licht ook de schaduw nodig heeft, in wat het diend om het verschil te kunnen voelen.Het licht valt nu tussen de bladeren en dan kan zien, de geraamte met wat draden, met het naar binnen keren van de natuur.In een loslaten van wat takken, die als naakt kunnen zijn en kunnen wijzen naar binnen.Waarin ik zelf zou kunnen zijn als de herfst weer gaat beginnen.
De herkenning die ik heb, in het verstaan van de komende tijd, mij zondermeer aan zal passen,kan laten zien hoe eenvoudigweg ik mij vereenzelvigd met de natuur.Zo compleet kunnen voelen,zo als vanzelf in mijn schrijvend beleven. Voor alles de tijd ook neem het te laten beklijven in wat het doet,mijn handen altijd warmer worden en allezins de vruchten die ik heb gestrooid, hun eigen weg ook kunnen vinden.Hun eigen waarheid zullen vinden in wat het krijgt om te weten, dat wanneer ik schrijf ik het kan beleven.Kan zetten in mijn eigen tijd,geen enkele beinvloeding zou kunnen hebben,omdat ik weet welk een moeite ik heb genomen in mijn delen  op mijn blog. Heb laten weten hoe mijn wereld die ik heb, uit heb laten vloeien naar iedere kant,naar de kant van de wijze,naar de kant waar ik niet meer sta,naar de kant van het kunnen reizen in mijn eigen taal.Naar de wereld buiten mij om en aan vele heb laten lezen waar ik voor sta.Waar ik de moeite voor  heb genomen in het laten zien, dat de meerwaarde die het heeft gekregen, uiteindelijk heeft gediend en uitgefilterd, in het rustig worden van mijzelf. Vanuit de kalmte die ik krijg en dan weet te verblijven , hoe het voelt om in een completer zicht te kunnen zijn, zolang ik naar mijzelf schrijf...