Ondervinden.

Ik ga gewoon weer verder, zonder enig moment. Ik het kan hebben terwijl ik schrijf,terwijl het delen in waar het luid, iedere kans zal pakken om mij te scharen naar mijzelf.Geen wind te hard is,geen zon te heet,geen taal met inhoudt,geen streven meer heeft,maar een duiden in wat ik zie, in wat ik kan weten terwijl ik schrijf.Niemand die ik ken die hetzelfde kan ervaren,en zelfs ontkent dat een ervaren niet bestaat,dat het luid in zoveel rode vlaggen,en ik nu weet, dat in mijn delen van mijn schrijven alle twee de blogs gebruik.Een voor in de ochtend en een voor in de avond,omdat ik weet dat het een ander ervaren zou kunnen zijn.In de ochtend ben ik net wakker en heerlijk uitgerust,en dan werkelijk kan voelen dat ik in mijn stilte zit.In de avond heb ik een dag achter de rug,en schrijf wat prikkels van mij af,laat ontstaan wat er echt wil komen,om te voelen in het ervaren wat voor mij belangrijk blijft.Een ervaren van de dingen die nochthans soms wat langer blijven hangen als ik er niet over schrijf.
Het is belangrijk om te voelen met het idee, dat als ik weet te ervaren in alles wat ik zeg,het een mooi plekje zou kunnen geven,en het gebrek werkelijk kan zien, dat als ik zou vertellen in wat ik zie in het overkomen zoals ik schrijf,van meet af aan iedereen zou kunnen vertellen dat het eigenlijk nergens meer om gaat.Dat ik nergens een vinger op wil leggen, omdat ik zeker weet dat dit ontstaat.Het hoeft geen naam te hebben,het hoeft niet zo te zijn dat wat ik schrijf er niet meer bij stil sta of het klopt. Mij niet meer in wil houden in wat is gezegd,maar trouw te blijven aan mijzelf.Geen invloed van buitenaf ik nog zou willen,omdat ik zie, als ik dat doe, ga ik anders schrijven.Ga ik er anders mee om,ga ik niet meer kijken of mijn ervaren ook klopt.En het officieel kan maken,kan laten zien,dat ieder schrijven die ik kan laten zien, zo vanuit mijn kern is geschreven en bovendien mij nu kan afwenden in wat er wordt verteld.Bij mijn eigen ondervinden wil blijven wat uit eigen  ervaren is neergezet.Ik hoef niet meer te verdwijnenin wat ik hoor,maar te laten ontstaan mijn eigen woorden, die iedereen zou mogen zien,die voor iedereen bestemd zou kunnen zijn,omdat ook ik ben genezen van wat de ander zegd.Ik hoef mij niet te plooien naar wat ik niet meer voel. Waar ik naar heb gekeken en het zeker anders wil gaan doen.Om te spreken over mijn dierbare stilte op mijn andere blog. Dan kan zwijgen over mijn eigen taal, die in feite mij  heeft geleerd met zoveel woorden,nu mijn stilte biedt en zoals  vanzelfsprekend het meer kan zeggen in wat ik nu kan laten zien.Het is een ondervinden in wat ik nu beschrijf,en de triggers die ik heb gezien een plek nu heeft gekregen.En als vanouds door mijn ondervinden ik altijd zal blijven posten,hoe sterk mijn ervaren ook blijft, ik altijd kan verblijven in mijn eigen stilte en daar in mijn andere blog over schrijf.
"De flow van stilte".annaklomp2.blogspot.com