Reflecteren.

De bekwaamheid in het zuiver blijven, in het rijper ervaren van dit moment en niet meer achterom hoef te kijken in het laten ontstaan.Maar te durven ervaren in wat het geeft in het beleven in wat ik schrijf en zou zomaar kunnen,dat een verleden is geweest, een toekomst niet in zou kunnen vullen, dan alleen in dit moment te zijn. In het ontluiken van eigen taal.Het is mijn rode draad,die zich heeft verstevigd in al mijn beschrijven,in al wat ik vertel,zowel in mijn stilte, maar ook zo vanzelf weer in een volgend ritme verkeer.Geen verplichting te voelen,geen verwijt, geen overdrevenheid,maar van de gewone dingen te kunnen genieten.Alles kan laten zijn in wat het is.Dan alleen de druppels te kunnen bekijken die al glinsterend iets kan laten zien,in de weerkaatsing van een tevredenheid,van een zeldzaam ontdekken,dat wanneer ik schrijf dit alles kan beleven.
Ik heb geen voorbeeld nodig, dan alleen de natuur,die in alles mij kan laten zien welk een invloed het kan hebben in alles wat ik beschrijf.In alles ook laat weten dat de bevrijding die ik voel, alles heeft te maken hoe ik mijn taal  gebruik. In het zonderlijk kunnen voelen en daar mijn tijd aan besteed.Het is een creëren,een laten ontstaan,een volhardend schrijven,waar steeds iets anders kan ontstaan.Ik bijt niet op mijn lippen,en sla geen enkele toon ,dan alleen te weten dat het beleven in mijn schrijven mij voed.Mij kan geven in elke zin die vanuit een niet geziene vrijheid is neergezet.Neer kan dalen zoals ik vertel, zoals ik weet te omarmen dat in elke zin die komt, alles zo welkom laat heten.Geen uitleg meer nodig heeft,dan te verwijzen naar de kern,naar het open durven staan in het ontvangen van mijn eigen taal.Open te kunnen staan naar mijzelf is de ingang die het heeft,is  de blijschap die het kan geven waarin de rode draad vanuit mijn eigen waarheid is neer gezet,en  vanuit daar ook leef.Niets belangrijker kan maken dan de werelden waar ik ben geweest,waar ik van terug heb moeten komen,geen stempel meer heeft,maar de invloed van de natuur,waarin mijn eigen vermogen zich heeft laten zien,hoe het kan werken en hoe het kan zijn,zonder mij schuldig te voelen,zonder te kijken naar de ander, er dan voor mij geen spiegels meer zijn dan alleen te reflecteren op de natuur.Dat in het ontstaan van mijn schrijvend beleven heel natuurlijk komt.Heel voorzichtig een kant opgaat die alleen voor  mij zou kunnen gelden.Waarin ik heb gezien en beleeft hoe het kan werken terwijl ik schrijf,en altijd op deze manier aan mijzelf heb laten zien, hoe de reis die ik heb gemaakt nog lang niet ten einde is gekomen. Mijn eigenheid die ik  heb gezien, vanuit dankbaarheid is beschreven, hoe het voelt om zo te leven met mijzelf, zo te zijn in het kunnen geven, aan wie het wil lezen, eigenlijk als een cadeau zou kunnen zien.