Het is geen ontlading die ik ervaar,geen kwetsbare handeling,geen overmatig zelfreflectie,maar een laten ontstaan in de gewilligheid van het kunnen ervaren. Dat in iedere letter die ik bepaal,zo zinvol als een ontmoeting met zoveel andere,er niets aan af doet,dat het kan veranderen in wat ik aan mijzelf vertel.En voel wat ik jaren heb gedaan,om mij op deze manier te laten zien,om mijzelf deze ruimte te geven. In de vertaling hoe mijn leven in zachte schrede is verder gegaan,verder is gaan ontvouwen,waarin ik mijzef de hand heb gegeven,een klopje op mijn schouder,een liefdevol gebaar,een kunnen kijken en ervaren dat alle stempels die ik had,nu echt zijn verdwenen,door mijn schrijvend ontstaan.Door de bocht die ik wel eens maakte,door te zuchten naar de goeie kant,en niet te wijzen naar de ander.Maar eigen hand in boezem stak,en mij zo verrukt kon voelen, over de gehele lijn waarin de tijd die ik heb genomen,mij zo heeft neergezet in mijn eigen leven.Van binnen naar buiten heb gekeerd,van hoog tot laag heb gesprongen,en altijd heb gevoeld dat mijn inborst van delen in wat ik heb gecreëerd ,zo belangrijk is geworden in wat ik aan mijzelf kan laten zien.Ik hoef niet meer te spiegelen,en leg geen zout meer op een slak.Laat alles wat wil komen uitgroeien naar een mooi ontluiken.Geen stellingname meer heeft, dan alleen te schrijven in wat er wil ontstaan.Ik prijs mij gelukkig in wie ik ben en kan zijn in de vlucht van mijn delen.In de prachtige momenten die er zijn,als ik ben aan het schrijven.Voorbij de stilte ben gaan schrijven,voorbij een ideaal,voorbij de zachte benaderingen die er altijd zullen zijn.Die mij heeft doen beseffen dat mijn jeugdigheid die ik kan hebben,in een volwassenheid is gaan staan.Ik heb niets meer te bewijzen in het leven wat ik leid,maar zal altijd nieuwsgierig blijven in wat ik heb bereikt.In wat ik wil zien als ik schrijf vanuit een verlichting in mijn taal.Die in feite mijn leven heeft bepaald,die mij heeft laten zien,dat de mogenlijkenheden die ontstonden ik heb aangepakt.En zal in de toekomst iets anders laten horen,iets anders laten zien, dat een mee nemen in een reis,in mijn wonderlijk vermogen, die mijn herfst inluidt ,om mij te laten zien,hoe de vruchten die ik heb geproefd op wonderlijke wijze neer kan zetten zoals nu.Zoals iedere keer,wanneer mijn focus die ik heb,in een flow kan veranderen en dan vanuit mijn verlichte taal vertel.En wil laten zien wat er kan gebeuren terwijl ik schrijf. Mijzelf mee kan nemen in steeds weer een nieuwe dag.In een mooi gevoel,die kan ontstaan, die kan laten zien, wat het kan betekenen om mijzelf te kunnen verstaan,daarin kan verheugen in elk schrijven wat ik ervaar,daar mijn flow in kan voelen in ales wat er kan ontstaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten