Het kwartje is gaan vallen.

Langzaam maar zeker is het kwartje gaan vallen,gaan vallen waar het hoort te zijn,waar de volharding die ik kan hebben, eigenlijk al spreekt voor zichzelf.Door mijn schrijvend spreken in alles wat ik heb verteld, voel ik heel zeker, dat ik nog weinig nodig heb om te kunnen zeggen, dat het zo goed voelt in het vertellen aan mijzelf,met de reden dat ik schrijf en spreek. Ik kan voelen dat de daadkracht in mijn lijf,mijn zorgvuldigheid in mijn zijn, in al wat er mag ontstaan, zich nu heeft genesteld in al mijn vezels,in al het vertrouwen die ik heb en zich heeft gevestigd in mijn bestaan. In al mijn daden,die ik ervaar en vanochtend na een heerlijk nacht geslapen te hebben, ermee wakker werd,dat ik kan voelen dat het kwartje ,misschien wel in een euro is omgezet.Bij tijd en wijlen ook in mijn schrijven heb kunnen zien, hoe de inhoud van sommige stukken, het zich nu diend en ik niets anders nodig heeft, dan te blijven vertellen in wat er zich ontvouwd.In wat er in mijn klank is te horen en dan  in mijn eigen taal om kan zetten.Waarin in het moment dat ik schrijf,niets heeft te maken met de dag van gisteren,niets heeft te maken met een verwijt,maar in het zoeken en het vinden, mijn kwartje is gevallen tot diep in mijn lijf.Tot een mooie diepte ,die in een lach is omgezet.
Ik voel mij dankbaar en gezegend.En tergelijketijd, de kunst van ervaren ,altijd  voor mij  belangrijk blijft en dat gedurende lange tijd ook  heb ondervonden. Hoe mooi het kan zijn,hoe bijzonder ,dat als ik luister naar mijzelf en het dan beschrijf, altijd iets aanraakt en wil zien, dat in al die tijd dat ik heb geschreven en geluisterd naar mijn klank, zichzelf nu heeft bewezen, in ieder gebaar die ik nu zet.In iedere ervaring die het geeft.In het opstaan van vanochtend en mijzelf dan lees,ik zo blij kan worden ,omdat  de ruimte die ik heb genomen, maar ook heb gevonden terwijl ik schrijf en spreek.Het nieuwe gevoel wat ik nu kan hebben, heeft gewacht,totdat ik werkelijk heb begrepen waar het echt om gaat.Waar de schoonheid die het bracht,tot mij door heeft kunnen dringen,tot op de dag van vandaag.Waar geen enkele moeite nergens meer is te vinden,dan alleen te weten in wat het draagt, om te durven voelen dat de schat die ik draag,mij heeft gevuld in de tijd die ik neem.Om zeker iedere dag even een ontmoetingsplaats te creëren, om te luisteren in wat ik zeg en dat in mijn taal om weet te zetten.Waarin het kwartje is gevallen en ik mij dankbaar voel en zal blijven delen netzolang, totdat de stilte mij gebied om te genieten van mijn energie.Van mijn volwaardig voelen,van mijn sprekend schrijven,waar ik heb ondervonden, waar het mij van heeft bevrijd en heeft laten zien, dat ik op eigen benen ben gaan staan,in de vlucht van delen,in de vlucht van het ontstaan waarin het kwartje is gaan vallen en een euro bleek te zijn.Waarin de waarde die ik vertel, zoveel waard is om te blijven delen, om te blijven staan,wat mij heeft geholpen om steeds verder te willen kijken in wat er kan ontstaan.In het kwartje wat is gaan vallen terwijl ik schrijf en spreek en kan weten dat het mij zo heeft gediend,mij zo heeft terug gebracht in wat het kan zijn om te zeggen dat het kwartje is gaan vallen.....