Het dringt tot mij door en hoef niet dieper te graven dan aleen te zeggen dat ik opnieuw wil beginnen, omdat er nooit een einde is,nooit een begin is geweest in wat ik kan weten dat er in mijn schrijven altijd iets blijft ontstaan.Altijd aan mijzelf kan laten weten in de bochten die ik maak, altijd weer thuis kan komen in mijn eigenheid,misschien wel vanuit het moment van mijn spreken, ik het aan mijn schrijven overlaat en elk moment van delen weer iets anders zegt, dan te kunnen voelen dat wanneer ik schrijf geen verlies kan voelen,geen nieuw begin hoeft neer te zetten,geen ijdelheid in wat ik breng,maar de constante lijn van mijn vertellen,soms op een randje sta en ik kan voelen hoe mijn energie naar buiten komt en de weelde kan ervaren, mij nergens in vast kan leggen, dan alleen te doen waar ik goed in ben.Wat mijn drijfveer blijft in de momenten dat ik schrijf het echt kan menen,maar de volgende dag er weer anders in kan staan.Waarin ik ben gaan begrijpen dat wat ik deel van belang is voor mijzelf.Voor de schoonheid, terwijl ik schrijf en aan mijzelf kan blijven geven en ook aan wie het leest. Om dan te bemerken in mijn zuiverheid van delen, niets is voorbereid,niets is verzonnen,maar dat ik werkelijk in ieder moment die ik kan beschrijven, iets verteld over het wezenlijk durven zijn en nergens terug van hoeft te komen,dan alleen te beschrijven waarin ik ben.
Eigenlijk nergens een punt van kan maken maar mij laat leiden in het delen in wat ik kan laten zien. Soms wat dingen uitelkaar kan worden getrokken om te durven zien,dat het niets uitmaakt welk een besluit ik ook neem.Omdat ik altijd weer weet terug te komen in mijn beschrijvend geheel,die heel veel kan vertellen,kan laten zien waar ik voor sta,wat mij vult en overeind kan zetten, mij mee kan nemen zoals vandaag en er weer een nieuw begin is gecreƫerd, een erkennen dat mijn aandacht die het vraagt, om op papier te blijven zetten om te kunnen voelen dat ik dit uit liefde doe,in het ontstaan van dit moment,en ik altijd nog even moet wennen dat niet iedere dag hetzelfde is.
zondag 29 september 2024
Drijfveer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Tijd en Wijlen.
Bij tijd en wijlen ik naar achteren stap, net zoals het maken van een schilderij, soms afstand neem om te kijken of het klopt, of de strepen...
-
Ik heb nog even gekeken naar een felle klank, die voor mij in het hard zijn van het verblijf , zoveel kan vertellen dat ik opgelucht naar ...
-
Het gewicht wat zou kunnen hangen aan de wilgen,aan de takken van de bomen, die krommer zijn gaan lijken, omdat het gewicht door de bladere...
-
Zie ook mijn andere blog.klompanna2.blogspot.com en heet "Lieve schat." Waarin ik heb geleerd om mijzelf zo te noemen in het gecr...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten