Mijzelf horen.

Het gaat steeds verder,steeds meer naar een kant, dat in het luisteren naar mijzelf in mijn schrijvend geheel, alleen kan laten blijken dat de lieve stiltes een bekoring heeft. Vanuit het kunnen luisteren, mijzelf beschrijf en niet mee kan bewegen  in de wanorde die ik zie.Vanuit de verfijnig die ik voel,mijzelf tekort zou doen als ik ervan uit ga dat dit wordt gelezen.Omdat ik weet wat een belichaming heeft, wat mij heeft veranderd in het ontvangen van wat ik deel.In de hitte van geen enkele strijd wil zitten,en alleen mijzelf begrijp als ik schrijf en spreek,als ik kan voelen dat wat ik schrijf mij ook kan voeden,kan geven de mooiste weg om verder te onthullen dat wat ik ervaar met eigen stem,mij veel zachter heeft gemaakt,mij veel meer bewuster heeft laten kijken, om te kunnen ondervinden in het spreken naar mijzelf. Dan pas kan ondervinden hoe verfijnd mijn delen blijkt, hoe belangrijk het is om te bemerken, dat wanneer ik schrijf, altijd blijf ontdekken, dat de kalmte die het krijgt als een mooi advies kan lijken, en misschien door kan dringen bij elk mens om eens te beginnen om te luisteren naar eigen stem.Het is geen opdracht die ik geef,maar juist de ruimte van het ontstaan,van het beleven hoe het klinkt om naar eigen stem te durven luisteren.Ik haal dit weer even aan om duidelijk te laten weten dat in het ontstaan van ieder moment zich kan laten gelden.In elke reis die ik beschrijf en is ontstaan  door te luisteren naar mijzelf , in hoe het klinkt,om dan te gaan schrijven en dan vanzelf mijn eigen woorden vind en kan beschrijven in het moment van stilte.Van stil te durven zijn in de ontmoeting met mijzelf,dan de neiging heb dat in al mijn ondervinden toch weer even terug wil komen over het gerijpt proces, wat mij is overkomen terwijl ik schrijf en blijf spreken met mijzelf.Soms dan wil ik het nog even laten weten, dat dit voor mij belangrijk blijft, en ik nooit zou kunnen vergeten hoe het is begonnen,hoe de tijd die ik  steeds neem in het duiden naar de ander,maar dat ik inmiddels ook wel weet, dat het soms kan veranderen. In mijn liefde voor mijn taal en in het spreken naar mijzelf ,vele andere  deuren heeft geopend, om zo te kunnen schrijven.Om zo te leven met mijzelf, waar de hoogtepunten nu zijn verdwenen,maar dat ik nu weet van mijzelf, dat ik iets moois er voor terug heb gekregen.In het ontstaan van elk moment,van elk denkbaar beleven,mij heeft gezet in wat ik heb gegeven,wat ik al die tijd heb laten zien dat de bekoring die het heeft,mij altijd dankbaar kan voelen in wat ik aan mijzelf kan laten horen in het lezen van mijn eigen tekst.In het beleven van mijn schrijven en bij een volgend keer wanneer ik schrijf, weer iets anders naar voren komt,weer iets anders kan laten zien wat er kan gebeuren, wanneer ik in mijn belichaming  zit,dan alleen mijzelf kan horen.