Omarmen.

Door alles soms veel te letterlijk te nemen en als een kind heb geluisterd zoals ik was gewenst.Zoals ik nu de herfst zie verschijnen,en de regen mij ovespoeld.Zoals de wind mij mee kan nemen in de vlucht die het heeft,en mij alleen maar vast kan houden in alles wat er komt.In mijn schrijvend beleven,in het onstaan van mijn eigen woorden en mij kan leiden naar elke situatie die mij laat gaan, waarin ik mij bewust ben geworden,dat in de wereld waarin ik leef,geen geweld is te horen,geen politiek gezind, dan alleen te durven voelen wat voor mij belangrijk blijft en is.Waar het kiezen niet bestaat,waar het roddelen over de ander mij werkelijk ontgaat,en geenszins kan vertellen hoe het met de ander gaat.Ik creëer mijn eigen wereld en  niet anders ben gewend, dan echt te kijken wat voor mij geld.Wat mij kan vullen in het verstaan,dat in alle logica van spreken er mij om gaat, dat in een liefdevol spreken,te luisteren in wat ik zeg,te delen vanuit een weten, mij veel meer zegt,dan er op te letten  wat een ander zegd.Ik hoef niet meer te voelen hoe het klinkt,hoe het binnen zou kunnen komen terwijl ik spreek,terwijl het ritme in wat het geeft, vanuit een zuiver ervaren, mij veel meer laat zien,in het spreken vanuit mijn hart,er dan hele andere dingen kan laten gebeuren,en kan laten zien,hoe mijn wereld is geworden.Mijn staat van zijn,eigenlijk niets bijzonders blijkt te zijn.Maar te weten dat wat ik kan ontvangen en beschrijven.De zon naar voren kan toveren ,de wind laat liggen en de herfst welkom heet.Dan als een eeuwigheid,  ieder moment kan pakken en kan lezen in wat ik schrijf.In wat ik kan ervaren met mijzelf,daar uiteindelijk hele bladzijden mee heb gevuld,mij heeft  laten zien,dat in welk moment het ook kan komen, in elk moment ik kan laten zien,dat er altijd iets veranderd in wat ik kan ervaren terwijl ik schrijf.Terwijl er geen enkele andere waarheid er kan zijn, dan alleen te beleven mijn eigen taal in wat ik schrijf.In wat ik kan ervaren en mijn verblijf eigenlijk heel bijzonder is te noemen.in het ontdekken wat ik vaker heb gevoeld, op een mooi planeet ben geboren,daar waar alleen mijn eigen kwaliteit kan  kan zien, in alles wat ik  beschrijf.
Het heeft te maken in hoe het kan zijn, dat in het uit kristalliseren van mijzelf toch ben gekomen waar ik wil zijn.Om te erkennen dat het zo is,dat ik het fijn vindt om in iedere vroege ochtend zo te schrijven en te voelen wat het doet.Te ervaren in het verdwijnen van weer een ander moment,van het delen zoals het komt en het heerlijk blijft om het terug te kunnen lezen en het mij dan vult.Mij kan geven waar het voor diend,om alles wat is gezien,om alle verfijning die het kan hebben, te laten ontvouwen in wat er gebeurd in dit moment van mijn schrijvend beleven.Ik zie het aan mijn gekleurde wangen, die mij vertellen hoe ik  ben gaan stromen terwijl ik dit schrijf en aan mijzelf zo kan laten weten waarin ik nu verblijf.Waarin de waarde die het krijgt ,door te blijven herhalen in wat ik schrijf, dan echt kan voelen in wat het doet.Mijzelf daarom iedere ochtend omarm, in mijn schrijvend beleven.In wat er kan onstaan, zomaar omdat ik ben gaan schrijven, om te zien waar mijn gevoeligheden in het verstaan, steeds meer naar een kant uitreiken ,die uiteindelijk ik alleen kan verstaan.Kan voelen tot op het bot,tot in de stilte die mij dan stopt,en laat ervaren dat voorbij alle zegeningen die ik ervaar,vanuit mijn eigen creëren in eigen taal is blijven ontstaan.Is blijven wroeten netzolang, totdat de stilte die ik voel, dan weet te omarmen....