Overgang.

De niewe maand september doet haar deuren weer open,en laat mij binnen zoals ik alles laat komen. In wat ik kan ontvouwen in wat ik aan mijzelf wil laten zien, hoe de zijde glans naar alle kanten heeft gebogen.Hoe deze nieuwe start mij doet bewegen om te blijven zien, dat de wijze in het ontstaan zo veel rijker is geworden en mij laat gaan in het bewegen tussen wat mensen. Te durven ervaren dat als ik schrijf en kan voelen in wat ik heb bereikt,geen zichtbaar teken kan laten zijn, om altijd te kunnen voelen, dat ik in al mijn kwaliteiten mijn eigen Sjamaan ook blijf.Dat wil zeggen in de gevoeligheid die ik heb, in allerlei vormen naar buiten kunnen komen,in het spreken om te luisteren naar mijn stem,in de aanraking die ik kan geven,als ik probeer te kijken vanuit een mildheid die ik heb.Vanuit de energie die ik blijf ervaren en mij los voel komen, waar ik te strak in had gezeten.Waar ik mijn eigen waarde niet hoef te vergeten.Maar door blijft geven aan wie het wil hebben,aan wie het kan zien,dat mijn bijzonderheid,in een mooie ontmoeting altijd plaats kan vinden.Waar geen vaste plek  is aangewezen,dan alleen te voelen dat de energie die ik breng, vanuit een puurheid is verworven en heb terug gevonden terwijl ik schrijf. Waarin ik mij mee heb verbonden met alles wat er kan ontstaan. Dat het altijd zo zal blijven,terwijl ik schrijf vanuit mijn eigen naam, Mij onder mensen kan begeven,niets veranderd in wie ik ben.Maar weet te benaderen in het lezen van de ander,omdat ik dat ook bij mijzelf kan doen.En het voor mij als van zelfsprekend om mij heen is gaan hangen,daar waar ik mijn woorden aan geef,in mijn handelingen zet. Mijn stroom aanspreekt om in het moment van eigen ontmoetten, daar mijn kern laat zien, dat de stappen die ik zet vanuit het niets is gevonden.Vanuit de kanten die ik niet kon zien,maar steeds bleef ervaren in wat ik lees,hoe wonderlijk mijn ervaren nu is geworden.Hoe duidelijker het kan zijn om in deze energie te kunnen verblijven en mij terug brengt naar mijn eigen Sjamaan.Mijn trommels weet te gebruiken.Op mijn dideridoe kan blazen.Mijn kristallen klank schaal  door laat klinken en weet te gebruiken op het juiste moment.Altijd de klank aan kan geven zoals mijn stem die ik gebruik, daarmee kan resoneren in wat het krijgt.Dat in iedere klank de weerkaatsing kan geven om te kijken naar de kern, waar ik in feite altijd zo de mensen heb gezien.Zoals ik met mijzelf weet om te gaan,maar vanuit mijn kern kan leven,zoals een Sjamaan dat kan doen.De gevoeligheid die het kan hebben,mij kan brengen naar een gebied, waar nog weinig mensen zijn geweest,waar de vrees om echt te durven genieten, altijd iets anders inboezemd dan wat er wordt gezien .Er geen redelijkheid hoeft te zijn,geen overschat vermogen ,maar gewoon te zijn in wat ik heb.Te kunnen omschrijven in wat er komt,te omarmen mijn eigen energie.Te voelen dat het ontstaan in al mijn schrijven toch heeft te maken in wie ik ben. Weet te dragen hoe het kan zijn om diep van binnen, een echte Sjamaan te zijn.Het zijn de kenmerken die ik voel. Vanuit mijn gevoelig durven zijn,mijn zachte kant durf te laten spreken-Iwazaru,mijn volharding in wat ik vertel,en langzaam maar zeker ik nu werkelijk zie, dat er in feite de uniekheid die ik heb,  mij zo heeft toegeëigend in de maand september,die ik zo eer.De overgangs maand van buiten naar binnen,van drukte naar stilte,van zon naar maan,van wervel naar keren,van  weten dat het kan en daarom de septembermaand voor mij zo bijzonder blijft.Omdat de overgang die het heeft mij veel weet te vertellen over de natuur,over de lengte die het krijgt, er weer andere dagen komen,andere momenten, om te blijven vertellen dat in al mijn schrijven er ook steeds iets anders kan ontstaan.