Handelingen.

Alleen mijn handeling te kunnen voelen,daar waar ik op let,net zo kan beleven in iedere letter die ik zet, om zou kunnen keren.Achteruit zou kunnen schrijven, dan in spiegelschrift  meer kan duiden,hoe het voelt om zo volkomen anders te gaan schrijven,uiteindelijk veel te luid mijn deur dicht klapt,mijn hoofd naar voren buig en met verbazing  kan lezen, dat wat ik schrijf, aan mijzelf is geschreven.Aan mijn zijde is gaan staan en hoef mij niet meer druk te maken in wat er kan ontstaan.Geen enkele vorm het nog kan hebben en daar mijn vrijheid is te zien.Uit elke vorm ben gestapt,uit elk verlangen om het steeds weer anders te willen doen.Nu het mij dit inzicht heeft gegeven, dat het anders doen al anders was.Anders dan wat ik ooit heb gelezen en dit nooit tegenkwam,dan alleen te bemerken wat er speelt in het beschrijven van dit moment.Het heeft geen haast en weet te leiden, dat wat bevrijd geen vorm nog heeft,dan alleen in dit momnet te laten ontvouwen,te laten leven vanuit de handeling die ik zet.Ik heb geen voorbeeld nodig,geen inspiratie om te zien,dan alleen te kunnen ontvouwen in wat ik schrijf.In wat ik laat weten aan mijzelf,er geen enkele omvang is te meten ,waar de vorm die ik dacht te hebben,meer is gaan lijken op mijn wezenlijk zijn.Op de barricade van een podium ben gaan staan en dan te voelen dat het podium die ik gebruik, geen podium bleek te zijn.Maar de illusie van delen die ik kan blijven voelen en in staat kan zijn om hierover te schrijven.Als alles weg zou vallen,en er niets zou zijn,dan alleen mijn ontvouwen in de momenten die ik beschrijf. Zelfs geen functie meer zou kunnen hebben en ik hierin alleen maar overblijf.Dan vanuit mijn handelen,vanuit de tijd die ik neem,ondertussen naar buiten kan kijken terwijl ik wat teksten schrijf.Mijzelf niet zo serieus meer neem,geen vorm kan gebruiken en eigenlijk alleen een streep nog zet.Een punt in de verte wat op een horizon lijkt,en aan weerskanten de vlakken vul om nog iets te laten lijken, dat als ik geen vorm gebruik het ook nergens op kan lijken.Ik haal de illusie weg,ik veeg de vlakken schoon en in het moment van dat handelen, zie ik een nieuw patroon en daar verder op kan borduren.Kan laten zien dat door te vegen en dingen weg te laten, zoveel ruimte kan ontstaan,zoveel vrijheid in durven kiezen, dat ik weet dat alles kan ontstaan, geen enkel vorm hoeft te hebben,geen enkele reis, dan alleen het retour te voelen in wat ik beschrijf.