Het verstevigen waar ik in sta,als een huis kan betreden,wanneer de wind opsteekt ,en kan voelen,dat het fundament van delen,daarin altijd mijzelf vertrouw. Laat ontvouwen zoals het komt,zodat het huis waarin ik sta,mij weet te beschermen,mij ook laat zien, dat welk een gloed ook komt, ikzelf heb opgebouwd met wat stenen. Bovendien mijn deuren die ik heb, altijd kan openen,soms dicht kan houden voor de regen en de wind,voor het bezoek die ik binnen kan laten,voeten over mijn drempel laat zetten, in de uitnodiging die het heeft, om met elkaar te praten in wat is geweest of misschien nog gaat komen.Dat mijn huis altijd open blijft staan, voor wie het wil betreden.Voor wie de afstand groter lijkt, als dat men het zou willen.Het staat als een huis,zoals de bomen vanuit hun gronding kunnen laten zien,hoe geworteld in de grond het kan verdwijnen.Zoals mijn taal altijd kan laten zien,dat in het overkomen in wat het geeft, om het te bevestigingen, dat mijn taal nog leeft.Dat wat er ook kan gebeuren en dat kan blijven zien als een mooi cadeau naar mijzelf. Met niemand rekening hoeft te houden, in het opgeven of het nog diend,om mijn waarheid te vertellen,om wat ik ervaar om over mijn huis te beginnen,die staat als symbool voor het fundament die ik kan voelen, naar verloop van tijd,het huis wat ik heb gebouwd,zo verzekerd het kan zijn, dat mijn taal waarin ik schrijf,zelf heb ontdekt.Zelf heb meegenomen in het leven wat ik leidt.In de schoonheid van mijn schrijven dit heb bereikt, dat in het vullen van mijn lijf niets anders meer nodig heb, dan het vertellen aan mijzelf.Het vertellen hoe een huis kan staan,richting het oosten mij ontgaat,richting het noorden kouder wordt ,dan richting het zuiden,waar ik het westen liever ontmoet,waar de ruimte van de zee mij mee kan nemen,hoe het voelt om heel zachtjes mijzelf te vertellen,dat mijn huis daar naar is gericht.Alle stormen te boven zijn gekomen,alle oude plekken zijn gedicht en voorbereid kan zijn op het kunnen komen in elk gewicht.Dat als ik goed kijk in mijn ervaren,mijn huis heb neergezet,geen tempel is geworden,geen vermakerij ,dan alleen te kunnen vertellen welk huis ik heb.
donderdag 4 juli 2024
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Het ultieme.
Het keren van een tij, wat in mijn woorden uitgelegd kan worden,kan schuiven naar een veld, die als een naakt geheel bekeken kan worden . B...
-
Ik heb nog even gekeken naar een felle klank, die voor mij in het hard zijn van het verblijf , zoveel kan vertellen dat ik opgelucht naar ...
-
Het gewicht wat zou kunnen hangen aan de wilgen,aan de takken van de bomen, die krommer zijn gaan lijken, omdat het gewicht door de bladere...
-
Zie ook mijn andere blog.klompanna2.blogspot.com en heet "Lieve schat." Waarin ik heb geleerd om mijzelf zo te noemen in het gecr...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten