Spiritualiteit.

Wat is spiritualiteit? Wat kun je zeggen als je staat te schudden met je lijf en wat geluiden laat komen in het ervaren dat het je bevrijd, alle remmen los wil gooien door te schreeuwen om je moeder of een vader die je niet kent.Of een familie, die altijd in afstand heb moeten ervaren,nooit iets hebben verteld over toendertijd ,van een ontdekken dat ik de enigste was om mij te laten onderdompelen in allerlei groepen.Die ervoor stond om spiritueel te worden, in wat het lijkt, om mij binnenste buiten te gaan draaien, om mij aan te sluiten bij een groep,om dan te ervaren dat niets is wat het lijkt,verder van mijzelf weg ging drijven en ook dacht verlicht te zijn.Dat wil zeggen dat het werken aan jezelf de boodscahp bleef, om mij te ontdoen van vreemde krachten en ik ondekte hoe gevoelig ik was,hoe het mij toen vulde in de tranen die ik had ,om ruimte te willen scheppen, waarin ik dacht dat alle oude wonden weggetoverd waren.Weggevaagd, als een leeg omhulsel, dan weer thuis kwam in mijn eigen realiteit,waar mijn werk die ik toen had, even niet kon volgen omdat de spiritualteit voor mij belangrijker was.Maar heb nooit echt begrepen wat men daarmee bedoelde, om spiritueel te zijn.Is dat een werken aan jezelf?is dat een aansluiten bij een spirituele groep.Is het een zoeken naar mijzelf ,of alleen  de woede in goede banen te leiden?Of was het de tijdgeest zoals men het noemde en ik nooit heb kunnen weten hoe ik mijn eigen taal heb kunnen pakken in alles wat ik nu beschrijf. Vanaf het moment dat ik doorkreeg  om mijzelf belangrijk genoeg  te maken en ben gaan ervaren, dat mijn schreeuwen en huilen in een bepaalde energie ook bracht,maar nu ook weet, naar mijzelf te schrijven en kan luisteren in wat ik zeg, vallen alle puzzelstukjes die ik dacht te hebben op de juiste plek.Precies in het gaatje wat onstond, toen ik niet meer spiritueel te willen zijn,maar gewoon te schrijven naar mijzelf,te luisteren naar mijn stem,in het kunnen ervaren in wie ik ben.Zonder enig coaching,zonder een lijn van het psychologische bekijken ,maar gewoon te schrijven in wat ik vertel.Spiritualiteit heeft niets te maken met wat een ander vindt, in het willen duiden naar een weg,om dan er heel veel geld aan te besteden  en te verdienen,in de reizen die ik heb gemaakt,die ook prachtig waren,maar vanuit een ander ervaren die er toen was. En werd gezegd dat dit de spirituele reizen waren, waar elk thema tevoorschijn kwam,waar ik mij als een kind in heb kunnen wentelen,maar ook kon voelen hoe eenzaam ik was, omdat ik altijd naar de ander was aan het luisteren.Vaak een gevoel had buiten de groep te vallen,en als lastig mens werd gezien en zelfs vaak kreeg te horen, dat ik van een andere planeet waarschijnlijk kwam en daardoor het helen wat men pretendeerde, niet de kans ook kreeg om naar buiten te komen in de spirituele reis.Waarvan ik achteraf uiteindelijk nu weet te vertellen,dat ik dit nodig heb gehad om te kunnen vertellen, dat er voor mij geen spiritualiteit bestaat,in deze onzin van ontdekken en het daar in feite helemaal niet om gaat.Het is een verleggen van de verbinding die ik zocht. Naar eigen ontdekken in mijn taal en stem.Dat in alle groepen waar ik in ben geweest,  juist dat werd onderdrukt,om niet te mogen spreken met jezelf,maar te luisteren naar de ander,geen echt ervaren mij kon brengen naar mijzelf en alle spirualiteit onder werd gesneeuwd in het vermogen, dat ik uiteindelijk mijzelf heb leren kennen in wat ik beschrijf en spreek. Dan pas iets spiritueels kan voelen,iets wat kan onstaan als ik schrijf en spreek en naar eigen klank kan luisteren in het ontstaan van al mijn  ontvouwen,in alle tijd die ik neem,om mijn spiritualiteit een ander woord zou kunnen geven,een woord wat mij bevrijd van al het huilen wat ik heb gedaan,van al het lachen om de ander,van alle zonde die ik heb begaan,daar geen spiritualiteit aan is verbonden dan alleen mijn eigen ontstaan. In wat ik kan laten weten aan mijzelf,aan wat het geeft om te vertellen dat mijn eigen stem mij heeft gered van alle onzinnige gesprekken die er zijn geweest.Maar nu in eigen blijven ontdekken, er nooit echt een spiritueel ontdekken is geweest,maar een krommer kijken in het geheel. Mijzelf het beste wensen , dit alles heb overleeft om te kunnen vertellen, in het luisteren naar mijzelf,in de klank die ik heb, in het kunnen kijken als een oud Sjamaan, in het acpecteren, dat er in feite voor mij geen spiritualiteit bestaat.