Trefzeker.

Heel trefzeker in het ontstaan, in het laten gebeuren, hoe het kan gaan,dat de verwondering die blijft ontstaan,zo meewarig blijft klinken. Dat door mijn taal in het ondervinden zo ruimschoots geeft, zo laat gebeuren in wat ik lees, in het achterlaten van een gebied,die mij veel heeft meegegeven en mij heeft laten zien,dat mijn passie in het schrijven is ontstaan. Door stug door te blijven schrijven in alles wat kan ontstaan.Het wiebelen van wat blad aan de bomen,en de wind wat zachter blaast, in het overkomen, dat de gebroken takken nu zijn gevallen op mijn pad en als een houthakker ben gaan zagen, om mijn eigen pad weer vrij te maken in wat het was.De liefde voor mijn taal,voor de vorm die ik zocht en buiten alle zoeken uiteindelijk heb gevonden, in wat het kan doen, om mijn dag te beschrijven ,om te doen wat mijn talent ook zegt,om ondanks de wisseling in een gesprek, mij niet meer kan bekoren,mij op een ander punt heeft gezet,mijn stem nu kan koesteren en nu kan weten, dat ik mijzelf veel langer heb verstaan,waarin ik niemand de schuld kan geven,waar de krenten uit de pap,mij daar tegoed heeft gedaan, aan een zelfverrijking in mijn eigen ontstaan.Het is gebeurd,in het besef, dat ik mijn schrijven zelf heb ontdekt, hoe mijn mogelijkheid van schrijven in mijn eigen gebied heb neergelegt, om te ervaren en te zien dat er geen enkele misleiding kan worden gezien.
Ik til wat oude stenen op en breng ze naar andere plekken,zodat  wat er kan ontstaan, in de ruimte van creëren, zo mee kan deinen in mijn eigen ritme om dan te ervaren, hoe mijn taal steeds verder wil gaan.
Alles wat ik had gedragen, leg ik naast mij neer,voel de lichtheid in het beleven, voel in het kijken naar wat er was,geen laster, maar een toestemming, om in mijn schrijven iets te laten zien, wat in mijn vertellen vanuit het ontstaan, meer kan gebeuren, meer kan laten zijn,dan de vleugels kan krijgen terwijl ik schrijf.
Ik voel mij dankbaar en vervult ,dat wat het voor mij betekent in wat het duld, om in ieder moment mijn letters te drukken op mijn blog. In het ontvouwen wat zo past,wat zo zorgvuldig is gekozen, in elke stap  mij vrij kan voelen en wordt vertrouwd, dat in al mijn ondervinden daar mijn eigen ervaren ligt.
Zo tref zeker als het kan zijn,zo interessanter het kan worden, dat mijn passie die ik heb, veel belangrijker zou kunnen zijn,veel toegankelijker kan worden, in de aan moediging die het krijgt.Omdat het uiteindelijke ontvouwen ook richting mijzelf steeds blijft ,maar dat het kan verdunnen in het ontstaan en ik iedereen zou kunnen bewegen in het gunnen,in het laten ontstaan,dat zonder een boodschap,zonder iets te moeten, alles vanzelf zou kunnen ontstaan.