Werkelijke Stilte.

De verfijning te kunnen omschrijven als een deel van mijzelf,vanuit een stilte zou willen evaren ,vanuit het luisteren hoe het zou klinken als ik mijn eigen stem op de juiste manier zou gebruiken.Mijn aandacht alleen maar kan brengen in hoe het voelt om de lagen van ondervinden in stilte kan worden omgezet.Geen thema nog kan vinden, dan mij over te geven in dit moment,al schrijvend een gesprek met mijzelf kan hebben en ik er niet op let,waarin mijn woorden komen, waarin mijn dag weer begint.Maar laat de dag van gisteren ,die nu achter mij ligt ,als een voorbij gaande explosie in wat ik lees,zo wonderlijk mij heeft doen beseffen dat de tijd die ik er voor neem,mij altijd kan brengen in de stilte die dan komt.Die zonder afspraak en zonder het te willen ineens mij kan laten zien, hoe wonderlijk schoon dan mijn woorden worden,dan vanuit het niets ineens kan gaan begrijpen,dat wat ik aan mijzelf vertel en kan laten zien aan andere, heel natuurlijk naar buiten komen,heel zacht in het gebaar dat al het verloren nu zichtbaar kunnen worden.Breekbaar in hetgeen ik was vergeten, dat in het betreden van een nieuw gebied, altijd even moet wennen,maar heb geleerd om te blijven luisteren naar mijzelf in wat ik heb te vertellen,in wat het met mij kan doen als ik het terug kan lezen van mijzelf,niet overstuur wil raken,maar te blijven waarin ik ben.Mijn stilte te omarmen in de dialoog met mijzelf,in de uitleg aan mijzelf en soms er van op kan kijken, hoe de verhalen die ik vertel,vanuit mijn eigen waarheid is geboren.Die als een stilte kan worden ervaren,daar geen oordeel meer over heb,maar een ontmoeting met mijzelf.Het mij kan verbazen dat alleen vanuit mijn stilte en het niets, iets kan ontstaan ,iets kan laten blijken, dat het mij niet ontgaat hoe rijker mijn schrijven in het ontstaan,hoe zeldzamer het kan zijn in hoe het voelt om zo dicht bij mijzelf te blijven.Niet dat het altijd even soepel loopt,maar het is altijd voor handen om te blijven ervaren in mijn schrijvend beleven. Om te zien dat mijn stroom die ik dan kan voelen, mij gelegen is om het te onderhouden, om aan mijzelf te laten zien in de beweging van mijn handen, dan kan voelen en ervaren dat het mij blijft dienen, zolang ik mijn aandacht die ik heb, hier naar toe kan brengen.In de stilte die ik dan ontmoet,in de kalmte die vaak zegt om nog rustiger te kunnen voelen,nog meer een balans weet te vinden, in de tijd die dan niet bestaat,dan alleen het horen tikken op mijn toetsenbord.Af en toe even stop om naar buiten te kijken en dan plots zoals het komt mijn dingen op te schrijven,mijn intensie van ervaren in goede banen te leiden ,waarin mijn stilte in het niets kan verdwijnen en ik met open mond mijzelf bevrijd, in de weergaloze samenvatting,die steeds meer verder drijft dan enkele woorden kunnen zeggen.Zoals vanuit mijn stilte en het niets, ik alles kan vertellen vanuit de handeling die het krijgt.Vanuit een weten dat ik nu begrijp, wat mijn taal zou kunnen betekenen voor mijzelf en het uit kan leggen dat het goed is om te doen,om te gaan ervaren wat een echte stilte kan betekenen.Geen stil zitten in een stoel,waarin geen beweging is te vinden,maar vanuit het niets deze stilte zou kunnen omschrijven als een werkelijke ontmoeting met mijzelf,daarin de sprankeling van stilte mij kan ontvangen en er dan er iets kan ontstaan.Geen leegte of een verwarring.Maar de stilte die veel makkelijker kan buigen vanwaar het komt,niet van binnen maar van buiten kan ontstaan in het plots verschijnen dat echte stilte bestaat.In de stilte die ik voel gaat in feite alles laat stromen,en maakt de weg die ik ervaar zo open en zuiver,zo vanzelf kan laten komen in het schrijven naar wie ik kan zijn.En ook ben, als ik kan schrijven vanuit deze bijzondere stilte vanuit het verstaan dat dan mijn handen warmer worden,mijn ogen wat zwaarder en dan weer weet,dat daar mijn verlichting in mijn taal is neergezet, is neergedaald om te kunnen ervaren, dat als ik het opnieuw ook lees,het zo kan resoneren, dat er dan de werkelijke stilte is gekomen. Mijn handen naast mijn toetsten leg,mijn zachte adem blijf voelen,blij ben met mijzelf, in wat ik heb bereikt, wanneer ik kan luisteren naar mijzelf, en dan kan spreken en schrijven vanuit het niets, ik deze stilte blijf ervaren, als ik naar mijzelf schrijf.