Goedemorgen....

In het begrijpen van mijzelf,in mijn ogen wat verder ben gaan  kijken en de rest achter mij laat liggen,mij niets meer aantrek hoe het over kan komen,of ik nu spreek of schrijf, ik altijd mijzelf kan blijven ervaren ,voor niemand onder doe.Maar dat ik wil blijven bij mijn eigen redelijkheid,bij wat ik kan ontvouwen en in feite weinig nodig heb om mijzelf te ondersteunen  in  het onderhouden van hoe de dag weer begint.Mijn eigen weg ben aan het zetten in een volkomen nieuw kijken. Werkelijk terrecht  ben gekomen om te handelen vanuit mijn eigen ervaren terwijl ik schrijf. Nu ook kan voelen en ervaren dat de dingen die ik beschreef,altijd heb geweten,dat mijn kwaliteiten die ik heb,gewoon in het moment zijn neer gezet.Er niet meer stil bij kan staan hoe het is gekomen,hoe mijn intensie van elk moment in een goede morgen neer kan zetten.In mijn eigen hobbit kan blijven, waarin ik voel dat hier mijn kwaliteit in ligt.Mijn kwaliteit van delen,van laten ontstaan in wat het kan schelen om er zo mee om te gaan.Mijn wijsheid heb vergaard in het leven wat ik heb geleid,nergens nog een punt van kan maken,nergens meer naar kijk,dan alleen te kunnen ervaren terwijl ik schrijf.Terwijl heel langzaam maar zeker mijn eigen regie nu heb gepakt,waarin mijn positieve instelling mij verder heeft gebracht,dan alle dogma's bijelkaar.Ik maak het mij eigen,en geeft in al  mijn delen,zoals het kan ontstaan ,zoals een nieuwe dag weer is begonnen en kan voelen hoe ik nu een besluit heb genomen om werkelijk te gaan kijken wat ik kan.Altijd dacht te staan onder de invloed van de ander,maar nu ik mij terug heb getrokken , van alles wat niets met mij heeft te maken, ik nu kan ervaren dat in al mijn schrijven wat ik al veel langer doe, mij heeft doen beseffen,dat mijn eigen kwaliteit waar ik over wil schrijven, met een zorgvuldigheid heeft te maken.Met te blijven bijmijzelf,niet te spreken over een ander,niet te kijken hoe het moet,maar gewoon dat er in mijn schrijven in het wonderlijk besef,dat altijd mijn stroom weer kan komen,en geen links of rechts kan voelen,geen bovenmatig onderschatten, dat de taal die ik gebruik,zo fijnlooos aan kan geven hoe de stand in eigen leven dit heeft bereikt.Mijzelf een klopje op mijn schouder durf te geven, omdat ik weet te resoneren in wat ik schrijf en mij kan leren om toch nederig te blijven naar alles wat misschien onbewust is neergelegd.Maar dat ik niemand iets kwalijk kan nemen, in de reden waar iemand is.Waar iemand wil zijn,waar iemand zich goed in kan voelen en ik niet diegene ben, om dat te willen veranderen.Alles wat tegen mijn borst aanstuit,kan alleen ik veranderen,door erover te schrijven zoals nu,door erover te vallen en weer op kan staan en kan lachen om de domheid van mijzelf,om de impulsieve handeling,maar in de beweging die ik heb gemaakt,dat ook nooit meer hoeft te gebeuren.Dat wat niet meer bij mij past en ik daar even aan moet wennen, in een goedemorgen nu is neer gezet, in een zuiver besluit,dat wat ik kan delen zoals het komt,en zeker uit kan leggen dat in het vervolg, in hoe ik erin sta,de wrange smaak van vroeger zeker is losgelaten en echt wil voelen dat wat ik beschrijf, uit mijn hart is gekomen,uit mij eigen kwaliteit,daar waar ik over wil schrijven,ook nu de tijd is gekomen om dat werkelijk te doen.