Als ik echt had geluisterd .

Als ik echt had geluisterd in wat ik hoor en wil vertellen,dat in deze hele vroege ochtend de stilte mij omsluit,mijn dag weer open trekt en ik alleen maar hoeft te luisteren in wat ik werkelijk vertel.Dan komen er hele andere klanken,dan ben ik heel stil en durf ik te luisteren wanneer ik spreek,wanneer mijn ontvouwen zich keert naar het westen,waar de wind heel zachtjes kan vertellen hoe fijn ik het vindt om zo heel vroeg te schrijven,om alles wat ik vindt, neer te kunnen leggen,mij niet meer laat verleiden door geen enkeling,door geen blijvend excuus,maar te weten dat ik nu echt kan luisteren in wat ik vertel.Het zijn de verstilde stukken, die in de glinstering zijn blijven liggen en ik er nu over spreek,als ik echt had geluisterd in wat ik nu vertel.Het is de omslag die geen onderwerp kan hebben,die geen maat ook neemt ,dan alleen weten te luisteren in wat het geeft om iets te laten bepalen in wat ik dan weer lees.Mij wakker heeft gehouden omdat mijn echte luisteren nu pas begint,nu pas mag ontdekken dat de flow waarin ik zit, alleen voor mij zal gelden,in het moment van luisteren, hoe mijn klank zo dankbaar en verzoend deze dag laat ontluiken,dit moment er laat zijn,dat het wiebelen van mijn tenen gelijk staat aan een genot, die ik zal blijven beschrijven en dan ook vurig hoop dat wat er kan gebeuren in mijn tijd,ik echt kan luisteren in wat ik zeg en schrijf.Nergens nog doekjes om kan winden,nergens spijt van te hebben,dan wanneer ik schrijf of spreek.Dan mij weet te bevinden in de energie die ik dan voel.Zo helder en aanwezig zo meer mijn ding, omdat het achterlaten van iets goeds mij deed beseffen om werkelijk te luisteren naar mijzelf.En als ik werkelijk kan luisteren voel ik mijzelf . Vanaf het moment van delen ik nu besef dat ik door ga in waar ik ben. En kan benaderen in wat ik ben gewend,niet hoef te wijken in wat een ander vindt ,omdat ik werkelijk heb leren luisteren naar mijn stem,naar dit moment waarin de vroege ochtend mij ook verteld,dat er alle reden kan zijn om te ondervinden,dat het niet alleen door mijn schrijven iets kan ontstaan,maar het werkelijke luisteren naar mijzelf.Mij heeft gevormd mij heeft omsloten dat in ieder besluit die ik neem,geen mengeling van spreken mij heeft geleerd om naar mijzelf heel duidelijk te blijven,in alles wat het geeft om naar mijzelf heel vriendlijk te blijven,omdat ik nu ook weet, dat in het vullen van mijn dag, er altijd iets op mij wacht,iets wil laten zien,iets wil laten horen,iets wil laten voelen in het groeien hoe het past, om niet te hoeven wijken, om dat het niet meer past,omdat de wijze die ik hanteer, zo voormijzelf is gaan zitten,zo te willen luisteren,hoe dankbaar ik kan wezen in het vertellen door echt te luisteren naar mijzelf.Dan onstaan er hele andere dingen,dan blijf ik waar ik ben,en haal ik de overbodige teksten dan ook weg.Dan voel ik de toestemming die het krijgt,als vanzelfsprekend zoals het lijkt, te blijven luisteren in mijn schrijvend spreken,te blijven in wat het goede laat zien,in wat ik soms moet verwerken,maar bovendien zelf kan besluiten om werkelijk te durven luisteren naar wie ik ben.