Het hoge gras.

Ik laat mij vallen in het hoge gras,en voel een zucht van verlichting,draai mij op mijn rug om te kijken naar de wolken,die heel zacht voorbij aan schuiven zijn. Ik meega in de stilte in de adem die het krijgt,mij laat zakken in de aarde en dan voel hoe ik wordt  gedragen.Hoe mijn lijf in een ontspannen houding kan genieten in  de geuren die ik ruik.Het mij kan overvallen wanneer er plots een wijze uil verschijnt,dan met een knipoog weet te vertellen, naar wat het duid om in eigen werkelijkheid te blijven en te staren naar het niets,wat afdoende is gebleken om te weten zoals de uil verteld, met grote ogen in mooie spiegels kunnen veranderen, in de stilte die ik dan ontmoet.Mij de wijsheid kan brengen zoals een uil kan laten zien.Heel stil op een tak kan zitten,af en toe met één open oog rond kan kijken,wat vleugels schoon kan maken en toch vanuit een stilte zonder een enkele beweging, mij aanstaart in de wijze hoe ik lig in het hoge gras.Heel stil blijf liggen om haar niet te storen,om niet anders te willen zijn dan wat de natuur mij geeft, in de ontmoeting die ik dan heb,met de wijsheid die ik voel en nergens onder kan scharen,nergens een betekenis aan kan geven, dat een wijsheid in het ervaren meer kan geven, dan de lessen die worden geleerd.Maar ook vaak worden vergeten omdat de werkelijke waarde van een wijsheid daar niet in zit.Het is de ontmoeting die ik voel en de uil kan eren in het laten zien,dat er soms veel wijsheid gaat verloren in het verkeerd begrepen worden.Door het willen volgen,in de afleiding die soms te groot kan worden, om niet te kunnen luisteren naar de wijsheid die ik zelf heb.Om net als deze uil stil kan  blijven zitten, in het moment dat ik mij laat vallen in het hoge gras.Alle sprieten die ik proef uit mijn mond kan halen,en kan blijven kijken  wat deze uil kan laten zien.Haar poten heel bezonder blijken te zijn ,net zoals klauwen van een grote vogel,zag ik tot mijn verbazing, dat het zo was.Er nooit goed naar heb gekeken,maar nu daar het moment voor was,dat niet alleen de wijsheid werd gezien,maar ook de kracht in haar poten en nu ook begrijp, hoe zij de ratten en de muizen kunnen vangen met deze stevige mooie poten.Ik dwaal wat af door mijn enthousiasme,door het kunnen zien ,dat mijn eigen wijsheid werd getriggerd, in het spreken naar mijzelf,daar waar mijn eigen wijsheid in is te vinden, als ik mij heb laten vallen in het hoge gras.