Ik besta.

Omdat ik besta,kan in alles wat ik ervaar het laten ontstaan in alles wat er verschijnt. In de ontmoeting met de ander,in de weilanden om mij heen,waar de bomen al wuivend kunnen vertellen, welk een richting de wind weer komt.Welk een dier plots  verschijnt en daarvan kan genieten.Zoals de blauwe lucht,waarin de vogels verschijnen,waar ieder wolkje ook telt om af te wegen in welke maat het kan verschijnen,met welk een reden in al wat onstaat, is gecreëerd omdat ik besta.En kan het dan benoemen in mijn taal,die net als de wereld kan blijven ontstaan,kan blijven ontluiken.Want als ik slaap heb ik mij overgeleverd aan het niets,geen bewustzijn te hebben,dan alleen te rusten waar mijn lijf om vraagt.Waar in al het ontstaan in het verblijven,in het rijgen van mijn tijd,mij altijd bewust ben gebleven dat ik besta en daar alles in kan ontstaan.Net zoals ik in mijn schrijven kan laten zien.Kan blijven ervaren,het in feite ergens toe diend,dan alleen in het genoegen wat ik kan voelen dat ik er niets voor hoef te doen.Dan alleen te ervaren in het klein,wat altijd groter kan zijn in het uitleggen naar mijzelf.Wat ik kan ondervinden terwijl ik schrijf ,maar ook blijf ervaren,dat als ik er niet zou zijn,dit niet zou kunnen vertellen.Dit niet kan laten zien,dat zodra ik mijn ogen kan openenen , ik kan zien wat er kan ontstaan.Eigenlijk geen reden hoeft te hebben,geen zichtbaarheid hoeft te zijn,maar te  durven voelen dat ik besta..En gewoon in het ervaren mijn taal verschijnt.Net zoals ik kan voelen hoe het is, dat mijn werkelijkheid die ik kan beschrijven, alleen kan onstaan omdat daar mijn aandacht in is te vinden.Daar  mijn aandacht voor gebruik, om helder te beleven waar ik mijn taal dan voor gebruik.Omdat ik besta en niets zou willen missen,niets wil beletten in het moment, dat mijn inziens in het herhalen in wat ik wens,de invloed zou kunnen hebben, dat in het ontstaan, mijn letters kunnen vallen,bij het inzicht wat ik kreeg,dat als ik om mij heen kan kijken en alles als een cadeau ervaar, er  niets voor hoeft te doen,dan alleen te ervaren,te laten zijn,zoals een rivier blijft stromen,zoals ik mijzelf kan zien terwijl ik schrijf.Zoals het waken in wat er kan gebeuren, in het vergeten kunnen zijn, dat wanneer ik voel dat ik besta,er dan pas alles kan ontstaan en dat ook zo kan ervaren.En precies zoals het past, een samensmelting durf te voelen wat er dan gebeurd en in het creëren mij ook heeft geleerd om te blijven in mijn eigen element en taal.In het bestaan wat ik kan beschrijven omdat ik besta.Daarin alles kan ontstaan wat ik nodig heb om te kunnen voelen,mijn eigen huid,mijn ogen en mijn mond,mijn spreken in eigen taal,mijn voeten en mijn handen zo bereid zijn om te laten weten, dat in het ontstaan geen intelligentie nodig is, dan alleen te ervaren in wat er komt.