Schrijvend beleven.

Het ongenaakbare en één kunnen zijn, met wat ik doe en zeg,hoe mijn leven zich voltrekt,en als een wilde hommel mij neervlei op wat bloemen,die mij vullen en kan vertellen dat het hart waar ik uit spreek,zo vervult kan zijn in al mijn handelingen.Zo meedogenloos en zinvol,zo mild van binnen,zo standvastig in wat ik toon,zo rimpeloos in het treffen en dan bemerk in de bevrijding die ik voel.Hoe mijn schrijven zich laat zien,zich laat bepalen dat in het accepteren wat ik heb gedaan,dat in alle lagen die ik heb beschreven en beleeft,dat in iedere verwachting die ik had,nu is weggevaagd door de kracht van  durven voelen. Dat in iedere beweging die ik heb gezet, haar eigen functie zou kunnen dienen.Het  niet te hoog is of te laag,er dan  geen laagjes meer zijn te zien,dan alleen te kunnen vertellen in wat er kan ontstaan, als ik mij open durf te stellen naar mijzelf.
In het kijken wat ik deel,in het ontluiken zoals het komt en mij ben gaan wenden in mijn schrijvend argument,waar de titel die ik zocht,eigenlijk nergens is te vinden.Dan alleen de flow waarin ik kom,waar het mij minder kan schelen,dat de eenvoud die ik laat zien,waarschijnlijk alleen kan worden gelezen door mijzelf.
De uitdaging die het heeft,mij meerdermalen heeft laten zien,dat ik ook kan voelen dat alles wat ik ervaar, nu anders is geworden,omdat de verbinding die ik had, nu is verbroken,nu is gezien als een naïviteit,omdat ik weet te kijken naar iedere kern,naar ieder mens die voor mij staat,die mij in staat kan stellen, om te weten dat het daar om gaat.Dat niets menselijk is mij vreemd, geen eisen als een voorwaarde kan dienen,maar te laten onstaan in wat er komt,in welk gesprek het ook kan zijn.Ik altijd naar een kern kan luisteren in het antwoord wat ik kan geven.In het gebaar wat ik kan laten zien,dat er geen voorwaarden meer zijn,maar in het ontstaan ,net zoals in mijn schrijven,iedereen mag zijn waar men in is .Om dan te kunnen vertellen dat er meerdere mogenljkheden zijn,meerdere ontvangen,niemand je meerdere kan zijn,dan alleen je eigen meester te worden. In wat er beleeft kan worden terwijl je schrijft of kan ervaren in wat er wordt verteld.Niets afdoet aan het feit,dat vanuit het menselijk aspect,geen hobbels of beren op de weg hoeven te zijn,maar gewoon te durven ervaren in wat je werkelijk verteld.Te luisteren naar eigen waarheid,naar eigen zijn,waarin de klank van eigen stem vaak heel belangrijk kan zijn,maar ook daar de laag  ervan  af kan vegen,zodat de eis die er wordt gesteld,meer kan laten zien, dat in het begeven naar mijzelf,geen enkele eis kan worden  neergelegd,maar te durven ontvangen zoals ik schrijf  Aan vele kan laten weten dat het mij ook heeft bevrijdt van alle dogma's, waarin ik zie dat  vele  er nog onder lijden, hoe de angst om jezelf te ontmoeten zoveel kan doen,dat het bestaan van wat er werkelijk is, zoveel meer kan zeggen,zoveel kan laten ontstaan in de bevrijdende woorden,die zijn  ontstaan in mijn schrijvend argument.Waar ik mijn eigen waarheid kan laten zien, hoe blij ik ben geworden met mijzelf.Hoe blij ik kan zijn met het argument, waar mijn talent om te kunnen luisteren naar iedere kern,daar mijn volwaardig luisteren in is gezet, geen enkel argument kan worden  terug gezet, omdat ik er al over heb geschreven...